Evropa se u sukobu s Rusijom godinama ponašala tako da je čečenskim teroristima davala azil kao borcima za demokratiju ili manjini sa ugroženim ljudskim pravima, sve dok Ahmed Čatajev, „politički disident“ sa azilom u Austriji, nije organizovao teroristički napad na međunarodnom aerodromu u Istanbulu, kada su 2016. ubijene 42 osobe, a oko 250 ljudi je ranjeno.
Ovo je jedan od eklatantnih primera slepila Zapada kada su u pitanju „naoružani pobunjenici opozicije“, kako ih još uvek zovu u Siriji, ali sada se otkriva novo žarište ekstremizma i to u zemlji za koju se nikada ne bi reklo da će imati problem sa imigrantima, a sve zahvaljujući patološkoj rusofobiji, zbog koje su vlastite zemlje primile ogroman broj Čečena i dale im status „političkih disidenata“. Nećete verovati, ali govorimo o Poljskoj.
[adsenseyu1]
Poljska, poslednji bastion evropskog katolicizma i srce takozvane populističke revolucije koja se širi na zapad EU, naglo je izložena pretnjama islamističkog terorizma i verskoj radikalizaciji male muslimanske zajednice. Čini se da operacije tajnih službi poslednjih godina potvrđuju da je ta zemlja mesto od interesa za islamističke ekstremiste i teroriste iz čitave Evrope, jer je savršeno pozicionirana između Skandinavije, zapadne Evrope, ruskog sveta i Balkana.
Okružni sud u Lodzu je 25. avgusta osudio poljskog državljanina na četiri godine zatvora, optuženog da se u Siriji borio protiv Bašara el-Asada u redovima Harakat Fajr el-Šama, islamističke terorističke organizacije bliske teroristima El-Nusra Fronta ili, kako se sada zovu, koalicija Hajat Tahrir el-Šam.
Terorist je stigao do Turske 2014. godine, nakon što je prešao u radikalni islam nakon romantičnih odnosa sa sunarodnikom, a nakon povratka u Evropu su ga zaustavile norveške službe. Proteran je u Poljsku i podvrgnut strogom nadzoru od strane unutrašnjih tajnih službi, a uhapšen je zbog pripreme napada na nacionalnoj teritoriji Poljske.
Ovo je samo najnoviji slučaj istorije Poljaka koji su se zakleli na vernost širenju perverzne interpretacije „džihada“, kako ga tumače ISIS, Al-Kaida, militantne frakcije bliske Muslimanskom bratstvu i druge grupe.
Između 2015. i 2016. su antiterorističke operacije rasvetljavale islamističku realnost Poljske, otkrivajući koliko je ona dobro povezana na međunarodnom nivou i kakvu je ulogu imala u evroazijskom kontekstu.
[adsenseyu4]
U septembru 2016. su poljske tajne službe uhapsile dva državljana Maroka u mestu Ribnik u Šleziji, a iza njih je bila vrlo sumnjiva prošlost. Jedan od njih dvojice, Murad T., stigao je u Poljsku nakon što je prešao Balkan s lažnim identitetom sirijskog maloletnog azilanata, kog su tada legalizovale austrijske vlasti. Čovek se s novim zvanično potvrđenim identitetom preselio u Poljsku, ali veze tajnih službi zapadnoevropskih zemlja s varšavskim kolegama su omogućile da se utvrdi njegovo stvarno poreklo i njegovi kontakti s glavnim terorističkim organizacijama na kontinentu, uključujući takozvanu „Islamsku državu“.
Osim njega, drugi Marokanac, Abdelhamid Abaud, tražen je jer je optužen da je bio planer masakra u Bataklanu.
Ali najpoznatiji je slučaj Jakuba Jakusa, mladića iz katoličke porodice iz Lublina. Nakon što je započeo s preobraćenjem na islam, mladić se radikalizovao i emigrirao u Norvešku, gde će postati deo organizacije „Profetens Ummah“. Tamo je, mladić dovršio proces verske radikalizacije i pronašao način da stigne u Siriju i da se pridruži vojsci fanatika i koljača Abu Bakra Al-Bagdadija.
Nalog za hapšenje, koji su izdale poljske vlasti, pokazao se uzaludnim. Islamska država je početkom 2017. godine objavila smrt borca “Al-Polandija” na bojnom polju Alepa.
Čečensko pitanje
Poljska je već nekoliko godina pod uticajem malog migracijskog talasa azilanata iz Čečenije, ruske savezne republike koja je bila epicentar gotovo tridesetogodišnje islamističke pobune raznog intenziteta. Samo u 2016. godini je Varšava prihvatila oko 7.000 Čečena. Koliko ih je došlo ranije, tokom ratova u Čečeniji, brojka je koju još treba utvrditi.
Tako je nastala mala zajednica koja, međutim, živi u socijalnoj isključenosti i za koju nisu izrađeni planovi integracije, što je plodno tlo za nastanak sivih područja u kojima se šire kriminal i radikalizacija.
U maju 2015. su tri etnička Čečena uhapšena u Bjalistoku pod optužbom da su deo Kavkaskog Emirata, jednog od najvažnijih terorističkih entiteta u Rusiji.
[adsenseyu1]
Njih troje su se bavili logističkom podrškom i finansiranjem aktivnosti, te su u 2018. godini osuđeni za ta krivična dela.
Iste godine su poljske tajne službe uhapsile još jednog ruskog državljanina čečenskog porekla pod optužbom da je član „Islamske države“, za koju je regrutovao muslimane zainteresovane za odlazak u rat na Bliskom istoku. U okviru iste operacije proterani su strani stanovnici u neodređenom broju, koji su bili u kontaktu s muškarcem i bili uključeni u radikalizacijske aktivnosti.
U 2017. godini uhapšen je još jedan ruski državljanin, etnički Čečen, pod optužbom da se borio u Siriji između 2013. i 2014. Tokom pretrage kuće, poljske vlasti su mu oduzele automatsku pušku čije posedovanje nije bilo prijavljeno.
U drugom slučaju, međutim, poljakinja, preimenovana u “mladu ISIS-a” nakon što je upoznala Čečena koji je legalno prebivao u zemlji, prešla je na islam i otišla s njim u Siriju. Njena priča privukla je pažnju domaćih i međunarodnih medija jer ju je intervjuisala novinarka Sara el–Deb.
Među oko 40 stranih boraca, koji su napustili Poljsku kako bi se pridružili Islamskoj državi, varšavske vlasti su otkrile da najkonzistentniju grupu čine Čečeni. U pokušaju da se smanji izloženost zemlje riziku napada, implementirana je strategija koja se temelji na prevenciji i odvraćanju i to sa snažnim smanjenjem prihvaćenih zahteva za azil i proterivanjem u Rusiju osoba osumnjičenih ili formalno osuđenih na terorističke aktivnosti.
Dakle, nakon godina podrške antiruskoj pobuni u Čečeniji, Poljaci su ipak shvatili o čemu je reč, ali kasno, jer su Čečeni koji su došli ranije stekli gotovo sva prava kao Poljaci i slobodno putuju Evropom, sve dok se za, kao gore navedene slučajeve, ne otkrije čime se tačno bave.
Prema Fondaciji Jamestown, broj stranih poljskih boraca u redovima takozvane „Islamske države“ bi mogao biti puno veći od zvanično procenjenih 40 i uloga ove zemlje u globalnoj galaksiji takozvanog „džihada“ trebalo bi da bude dodatno istražena, jer su se slučajevi radikalizacije dogodili unutar poljskih granica u relativno malim gradovima za koje se veruje da su imuni na izloženost terorističkoj infiltraciji, a pokazali su postojanje opasnih i zanemarenih veza između poljskih kulturnih centara i džamija s glavnim organizacijama sunitskog ekstremizma i u ovom slučaju saudijskog vehabizma širom sveta.
[adsenseyu4]
U zemlji nisu prisutne samo ćelije uključene u aktivnosti prikupljanja sredstava i podršku teroristima u tranzitu da dođu do drugih delova Evrope, već i subjekti koji se bave radikalizacijom kako bi uspeli da dođu do stambenih područja daleko od velikih gradova i da vrbuju mlade Poljake iz više srednje klase, potpuno različite od onih koji se obično povezuju s profilom “prosečnog džihadista”, odnosno žrtve marginalizacije s krizom identiteta, puni ogorčenosti prema društvu i slabo obrazovani.
Vrlo važna stvar na koju treba obratiti pažnju je moguća veza između porasta procesa radikalizacije i povećanja uticaja Saudijske Arabije i Muslimanskog bratstva u zemlji, koji zajedno finansiraju većinu džamija, kulturnih centara i aktivnih organizacija. Njihova prisutnost pomaže stvaranju nezadovoljstva trenja u islamskom svetu u Poljskoj među kojima je veliki broj Tatara i Čečena i novopridošlih Arapa koji zvanično imaju status verskih prevodilaca, a dobili su ga jer optužuju prve za pogrešne interpretacije Kurana i preteranu polonizaciju svete knjige islama.
Međutim, sudeći po brojkama, teroristički alarm je na niskim nivoima, jer je nacionalna islamska zajednica brojčano beznačajna, a vlasti strogo nadziru rast radikalizovanih muslimana i sve aktivnosti koje su nastale usponom „Islamske države“. Poljske tajne službe su pokazale veliku sposobnost reakcije, ali se, zbog podrške čečenskoj pobuni u kontekstu prevladavajuće rusofobije u zemlji, sada nose s potpuno nepotrebnim i vrlo teškim zadatkom.
(logicno.com)
