Francuski predsednik Emanuel Makron, suočen sa eskalacijom sukoba, naredio je slanje vojnih trupa u Novu Kaledoniju, teritoriju u jugozapadnom Tihom okeanu.
Ova teritorija, sa svojom bogatom istorijom, postala je žarište borbe između francuskih vlasti i lokalnih Kanaka.
Nova Kaledonija, otkrivena 1774. godine, postala je francuska kolonija 1853. godine. Ostrvo je privlačilo migrante, ali je domorodačko stanovništvo, Kanaci, suočeno s brojnim izazovima, uključujući bolesti, alkoholizam i ugnjetavanje.
Nakon Drugog svetskog rata, politika prema Novoj Kaledoniji se promenila, ali je izazvala i novu napetost. Pokret za nezavisnost, koji su predvodili Kanaci, počeo je jačati od 1968. godine.
Međutim, Francuska je zadržala kontrolu, delimično zbog strateškog značaja teritorije, posebno zbog nalazišta nikla, koje čini četvrtinu svetskih rezervi.
Sporovi su kulminirali osamdesetih godina u „Događajima“, građanskom ratu između zagovornika i protivnika nezavisnosti.
Nakon potpisivanja mirovnog sporazuma 1988. godine, obećano je održavanje referenduma o nezavisnosti, ali pristalice nezavisnosti su doživele poraze na referendumima održanim 2018., 2020. i 2021. godine.
Nedavni sukobi su izbili zbog reforme francuskih vlasti koja bi omogućila 25 hiljada ljudi iz „zamrznutog biračkog tela“ da glasaju, što je izazvalo protivljenje Kanaka. Ovaj potez je izazvao proteste u kojima su mladi Kanaci bili u prvom planu.
Ova situacija je dovela do Makronovog odlučnog koraka da pošalje trupe kako bi održao red. Međutim, ovo nije prošlo neprimetno, jer su neki kritičari uporedili ovaj potez sa kolonijalizmom, posebno imajući u vidu asocijacije na period rata u Alžiru.
U suštini, dok se Pariz bori za kontrolu nad Novom Kaledonijom, ključni pokretač ostaje ekonomska korist, posebno u vezi sa niklom.
Webtribune.rs
Najnovije i najvažnije vesti i analize na našem Telegramu – Prijavi se
