Činjenica da je Srbija nekada bila „zemlja rimskih careva“ i da je na njenoj teritoriji rođeno čak 18 vladara ovog moćnog carstva, često se pominje.
Međutim, priča o imperatoru rođenom na prostorima današnjeg Beograda, manje je poznata.
Treći vek je za rimsko carstvo bio doba krize tokom koje je na čelo ove nekada moćne države dolazio veliki broj careva koju su se na presto uspinjali brzo, ali i odlazili još brže. Ta nestabilnost potrajala je i u prvim decenijama 4. veka, a jedan od tih “neslavnih” careva rođen je i na teritoriji današnjeg Beograda.
Bio je to car Flavije Jovijan koji je rimskom imperijom vladao svega osam meseci – od 26. juna 363. do 17. februara 364. godine, prenosi Istorijski zabavnik.
Vojnik koji je greškom postao car
Iako se o Jovinaju ne zna mnogo iz njegovog života pre stupanja na presto, pouzdano se zna da je rođen oko 330. godine u tadašnjem Singidunumu i da mu je otac bio Varonijan, običan seljak sa ovih prostora koji je uspeo da se uspne u redovima rimske vojske i stigne do mesta zapovednika legije.
Očev uspon je najverovatnije pomogao i vojničku karijeru sina, za koga se zna da je pred kraj života Konstancija II bio u carevoj pratnji.
Jovijan je postao zapovednik garde za vreme Konstancijevog naslednika, Julijana i pratio je novog rimskog cara u pohodu na Persiju u leto 363. godine. Međutim, novi imperator je tu teško ranjen i ubrzo je umro, a vojska je ostala na neprijateljskoj teritoriji, okružena Persijancima, bez hrane i niskog morala.
Nije bilo neobično da u takvim uslovima vojni zapovednici među sobom izaberu novog cara, ali ovog puta komandanti nikako nisu mogli da se slože oko jednog imena. I dok je trajala rasprava, beleže ondašnji istoričari, nekolicina vojnika počela je da uzvikuje za novog cara Jovijana koga su i odenuli u purpurni plašt, simbol rimskih careva.
Njihov povik prihvatio je i ostatak vojske iako se danas smatra da je dobar deo vojnika mislio da zapravo viče oporavljenom caru Julijanu, a ne novom Jovijanu. Sličnost imena, ali i popularnost koju je njegov otac imao među običnim vojnicima tako su beogradskog vojnika doveli na presto rimskog carstva.
Neslavni mir neslavnog cara
Jovijan nije imao vremena da uživa u novostečenom položaju. Tek što je postao car, Persijanci su napali rimsku vojsku. Jovijan nije imao izbora nego da naredi povlačenje. I tako je počela igra “mačke i miša” koja je trajala nedeljama – Rimljani su pobeđivali u svakoj otvorenoj borbi, ali su sve vreme bili bez zaliha i Persijanci su ih stalno gonili.
Uvidevši ovo, persijski vladar Šapur II je Jovijanu ponudio mirovni sporazum koji je bio veoma nepovoljan po Rim i koji je podrazumevao prepuštanje Persiji pet provincija na levoj obali Tigra, kao i dva važna pogranična grada – Nisibisa i Sinagre. Pored toga, Rim je morao da napusti savez sa jermenskim kraljem Aršakom i ne meša se u buduće sukobe Jermenije i Persije.
Žureći da se što pre vrati u prestonicu i osigura svoju vlast, Jovijan je pristao i sporazum je sklopljen na 30 godina.
Ovo je izazvalo veliki bes javnosti i vojnika koji su do kraja povlačenja pretrpeli velike gubitke, pa je čitav poduhvat proglašen rimskom katastrofom. Zato ni Jovijanovi pokušaji da uspostavi svoju vlast nisu urodili velikim plodom i on nikada nije imao kontrolu nad celim carstvom.
Jovijan je u Ankiri 1. januara 364. svog jednogodišnjeg sina – Varonijana Mlađeg, proglasio za naslednika, ali njegova vladavina nije bila duga. Već prve noći po dolasku u Dadastan, grad na granici Galatije i Bitinije, Jovijan je pronađen mrtav u svom krevetu.
O uzroku smrti i danas se raspravlja. Pretpostavljalo se da se ugušio od isparenjima iz sveže okrečenih zidova ili dimom od lošeg uglja koji je ložen u peći carske odaje. Verovatnije je da je bio otrovan. Bio je 17. februar 364. – 236 dan vladavine Jovijana iz Beograda.
