Američka vojska u Siriji je problem koji sprečava Damask, Rusiju i Iran, čak i Tursku, da se konačno reši sukob i zemlja ujedini pod vlašću centralne vlade u Damasku i da se političke nesuglasice rešavaju bez upotrebe oružja.
Da nema američke vojske, iako govorimo o manje od 1.000 vojnika, mogućnost brzog i mirnog raspleta sirijske krize, bez upotrebe oružja, osim za likvidaciju sirijske Al Kaide, bio bi sasvim izvestan scenario.
Raspoređivanje sirijske i ruske vojske na severoistoku arapske zemlje na područjima koja su takoreći na dometu pešačkog oružja američkih trupa i zauzimanje svih graničnih prelaza, bilo onih s Turskom i Irakom, američke trupe stavlja u izuzetno nepovoljan položaj.
Njihovi životi neće biti ugroženi, ali se postavlja pitanje smisla njihove misije, posebno u okolnostima u kojima su izgubili podršku i većinu kontakata s kurdskim snagama.
Sever Sirije je važno područje kontakta interesa Sjedinjenih Država i Turske do te mere da su Vašington i Ankara tražili dodirne tačke u ovoj regiji čak i u razdobljima kada su u njihovoj javnoj retorici prevladavali oštri tonovi jednih protiv drugih.
Ako bi Rusija zaista imala novu bazu u ovoj regiji, posebno nedaleko od tursko-sirijske granice, to bi bio dodatni faktor koji bi prisilio i Sjedinjene Države i Tursku da uzmu u obzir položaj i interese i Damaska i Moskve.
Možda su priče o raspoređivanju sistema S-400 i vazduhoplovne grupe u Kamišliju prenaduvane, jer bi sa strateške tačke gledišta treća baza u Siriji za Rusiju bila prikladnija na jugu ili čak jugoistoku Sirije, što bi Moskvi dalo mogućnost da nadzire područje u pravcu Persijskog zaliva.
Istovremeno, to ne znači da su podaci o ruskoj bazi u Kamišliju obične špekulacije. Na osnovu dogovora sa Kurdima, vazdušna baza u gradu i susedne četvrti su već nekoliko godina pod kontrolom Damaska, a na tom području već postoje snažni punktovi ruskih snaga i nekoliko zajedničkih patrola sa Turcima svedoči o stvarnoj prisutnosti ruskih baza na severu Sirije.
Za pretpostaviti je da bi raspoređivanje ruskih snaga, čak i pružanje aerodroma u zakup, kako mediji kažu, bio sasvim logičan korak. Međutim, postojanje de fakto baze i davanje specifičnog “službenog” statusa vojnom objektu su različite stvari.
Čaki bez tog „zakupa“, Rusiji je baza tamo potrebna, pre svega zbog prisutnosti američke vojske u dolini Eufrata, koja tamo „štiti naftna polja“.
Dakle, ako Amerikanci troše novac na konvoje kako bi ukradenu naftu iz područja Eufrata vozili u Irak i irački Kurdistan, onda itekako ima smisla da ih osujete u tom poslu.
Sa 30 miliona dolara mesečno, koliko američki funkcioneri, oficiri, obaveštajci i trgovci naftom zarade krađom sirijske nafte, plaća se i njihova prisutnost u severoistoku Sirije, a to onemogućava dovršetak političkog procesa.
Jednom kada se američki vojnici blokiraju u naftnim poljima, američka uprava će, bez novca od nafte, za plaćanje kontingenta u Siriji morati da preusmeri sredstva iz neke druge stavke, što će stvoriti velike probleme onima koji su Trampa prisilili da ostane u Siriji. Tako će, bez ispaljenog metka, ovaj kontingent pre ili kasnije morati da se povuče.
(logicno.com)
