[adsenseyu3]
U julu 1943. godine počela je najveća tenkovska bitka u ljudskoj istoriji – bitka kod Kurska. Postoji jedna strana tog događaja koja je dugo zataškivana, pogotovo od strane ruskih obaveštajnih službi.
Bitka kod Kurska vođena je u Drugom svetskom ratu između sovjetskih i nemačkih snaga tokom leta 1943. godine. To je najveća tenkovska bitka u istoriji ratovanja i jedna od najznačajnijih savezničkih pobeda tokom 1943. godine. Najžešće borbe vođene su oko sela Prohorovke.
Namera nemačkih kopnenih snaga, Vermahta, bila je razbijanje središnjeg dela istočnog fronta, a zatim s juga obuhvatiti Moskvu i naneti odlučujući udarac Crvenoj armiji. Nemačka ofanziva počela je 5. jula pod tajnim nazivom Citadela (nem. Zitadelle – tvrđava).
[adsenseyu1]
U bici je sa nemačke strane angažovano 50 divizija (od kojih 34 pešadijske, 14 oklopnih i 2 motorizovane) – ukupne jačine oko 900.000 vojnika, 2.700 tenkova i samohodnih i jurišnih topova, 10.000 artiljerijskih i minobacačkih cevi, uz podršku oko 2.000 aviona, dok je sa sovjetske strane angažovano 12 armija (od kojih 2 oklopne).
Sovjeti su imali izvesnu brojčanu prednost u ljudstvu i naoružanju – 20.000 topova i minobacača, 920 raketnih bacača (kaćuša), 3.600 tenkova, uz podršku 2.400 aviona.
Uprkos većim gubicima ruske snage su izvele uspešan protivnapad i do 23. avgusta Nemci su poraženi. Iz stroja im je izbačeno do 500.000 vojnika od toga oko 60.000 poginulih i oko 150.000 ranjenih (tokom prve etape bitke odnosno nemačke ofanzive). Kasnije, tokom sovjetske protiv-ofanzive, taj broj se popeo na preko pola miliona poginulih, ranjenih i zarobljenih.
Stvarni sovjetski gubici obelodanjeni su tek 1991. i iznosili su oko 800.000 poginulih, ranjenih i nestalih (tokom obe etape bitke).
Pobedom Crvene armije u ovoj bici, inicijativa na Istočnom frontu prešla je na sovjetsku stranu. Od tada pa sve do kraja rata nemačke jedinice su se nalaze u konstantnoj defanzivi.
To je zvanična verzija dešavanja. Međutim, u trenucima kada se bitka „lomila“, desilo se nešto što je zaprepastilo mnogobrojne svedoke koji su kasnije ispitivani od strane ruskih obaveštajnih službi. Priča svih njih se poklapala do najsitnijih detalja.
Bila je sredina avgusta 1943. godine. Jedan od očevidaca, komandir voda Crvene armije, poručnik Genadij Zelaginov, izjavio je da je, pola časa nakon početka artiljerijske pripreme, na nebu ugledao sjajan metalni objekat u obliku srpa. Doleteo je iz pravca severozapada i uskoro nestao iz vidnog polja.
NLO je po spoljnim ivicama bio tamno plav, gotovo boje mastila, dok se boja ka unutrašnjem delu letelice postepeno menjala u jarko narandžastu. Kako je izjavio Zelaginov, ličio je na ogromnog, višebojnog delfina čiji se središnji deo konstantno širio i skupljao. „Bio je impresivan“ – izjavio je Zelaginov istražiteljima.
Iznenada, letelica se vratila i iz nje se pojavio zrak usmeren prema prvoj liniji nemačkih tenkova!
Tenkovi su na trenutak zastali, a zatim su nastavili da se kreću. Neočekivano za sve, odjednom su svi planuli! Rusi su bili zabezeknuti jer su znali da nijedna granata sa njihove strane nije bila ispaljena.
Letelica se zatim neverovatnom brzinom udaljila i nestala u visinama, ostavivši za sobom samo misteriju i nevericu.
Tokom ispitivanja od strane obaveštajaca, nekoliko ruskih pukovnika je napravilo crtež onoga što su videli. Jedan od tih crteža je gore.
(Vestinet.rs)
[adsenseyu5][adsenseyu5]
