Mitovi i legende o mnogim iščezlim civilizacijama govore da su se nekada koristila izuzetno moćna oružja koja ni danas nisu identifikovana.
Dokazi da su ovakva oružja postojala su tragovi razaranja zemljišnih slojeva koje arheolozi nisu još objasnili. To su tragovi poput tunela, kiklopskih gradova i ogromnih utvrđenja.
Još u poznatim indijskim spevovima “Ramajana“ i “Mahabharata“ pominju se čudna oružja i ratovi koje su vodile mitske ličnosti. U “Mahabharati” su se nuklearni opisi svakodnevno pojavljivali npr. “… I ispali eksplozivni stub koji se rastvori u svim pravcima i izazva jaku svetlost kao 100.000 sunaca… Tada je i voda postala vrela od toplote … A svet izgoreo od žara”.
Oružje zvano vajavja se takođe pominje u “Mahabharati” kao oružje koje ima jako radiološko dejstvo tako da “ubija i plod u ženama”.
Na osnovu detaljnih zapisa koji postoje o tom oružju, gde se prepoznaju laseri i druga čuda tehnike, uočava se da se nije mnogo razlikovalo od savremenog oružja. Najstarije legende kažu da je to oružje koje su koristili bogovi sa neba pa se zato naziva i božansko.
U najranijoj indijskoj literaturi navodi se da je postojala i nauka o božanskom oružju zvana astravidža čija pojava nije objašnjena jer su ova oružja prosto nestala iz istorije.
Jačina dejstva ovog oružja određivala se prema stepenu uništenja. Tako su postojala oružja koja pretvaraju u prah i pepeo čitave gradove, vojsku… Jedno od najpoznatijih božanskih oružja u indijskoj mitologiji je Indrin plamen koji može da uništi čitavo područje u širokom luku pri čemu se javlja i kuglasta munja.
Ove kuglaste munje koje su uništavale i parale nebom pominju se i u egipatskoj “knjizi mrtvih “, a proučavao ih je i naš Nikola Tesla. Pored Indrinog plamena, poznati su i: Bramino oružje, bramaširas, bramadandon, pašupati, sandagara, tvaštar i razne vimane (letelice). Mnoga od ovih oružja mogla su da izazovu kataklizme, razne bolesti usled radijacije kao i trenutni nestanak ljudi i predmeta.
U indijskoj mitologiji pominju se još neka oružja:
- božanski Indru koji je „kidao tvrđave“ , čiji samo jedan spomenik danas ima u celoj Indiji.
- los vapit odnosno natprirodna moć vetra, dok je kod Jevreja to uriel.
- mauzola parva – oružje koje donosi smrt
- darpana – oružje od kojeg se sve suši
- moha – izaziva gubitak svesti i masovnu amneziju
- šatagani
- varšana – izaziva eksplozije praćene bljeskom
- vaster tj. oružje haosa, bilo je najmoćnije oružje, u Americi je poznato kao mašmak.
- pinaka ili bacač plamena je bilo oružje Šivinog božanstva
- mohanastra – oružje od kog padaju u nesvest čitave vojske
- taštra – izaziva maglu i uništava sve pred sobom.
Ova oružja uništavala su gradove kao što su Dundalk, Bolsen, Ekos, što su i arheolozi potvrdili. Za nauku je ovakvo uništenje, koje podseća na uništenje nekom višom silom i energijom, nemoguće.
U indijskim izvorima pominju se i zvučna oružja koja izazivaju tako užasan zvuk kao da se planine ruše. Indijski spisi tvrde i da su mnoga oružja imala svoju hijerarhiju pa je postojalo prvo oružje (oružje uobičajene moći) i poslednje oružje (oružje izuzetno velike moći).
Evo kako su neka od fantastičnih oružja delovala na istorijsku stvarnost:
Nan madol je svedok kolosalne energije koja je tu delovala.
Troja IV – četvrti sloj grada star 1000 je bukvalno izbrisana.
Šurupak je još 3000 godina p.n.e. spaljen i zagonetno mrtav.
Mohendžo Daro IV je grad koji je sravnjen sa zemljom uz pomoć nuklearne energije pre 5000 godina što je i naučno dokazano.
Takođe, nađeni su i čitavi gradovi za koje se smatra da su istopljeni delovanjem kolosalne energije kao na primer Jerihon II. Poznato je da se granit topi na 1300 ˚C, tako da pomisao da je to bio požar otpada, sa čim su se složili i naučnici i arheolozi. Ustanovljeno je da je to samo delovanje kolosalne energije koju odlikuju ekstremno visoke temperature koje bukvalno tope granit rušeći gradove. Primer je Kiklopski toranj u Borsipi.
U biblijskoj priči o Sodomi i Gomori opisuje se kako su uništeni gradovi pomoću nuklearnih eksplozija.
Legendarni opisi mnogih civilizacija od Sibira do Ognjene zemlje takođe govore o postojanju božanskog oružja i božanskim ratovima koji su se vodili, i bili viđeni, na zemlji kao i na nebu. Primeri takvih ratova su ratovi između : Zevsa i Titana, Horusa i Seta, Odina i divova, Jehove i palih anđela … Ovi ratovi su se razlikovali od uobičajenih ratova, ali i od geoloških sila prirode poput vulkana, poplava i uragana.
Čovek kao vrsta nije mogao da u svojoj svesti izgradi tako fantastično verovanje o božanskom oružju i njegovoj moći već je to došlo od neke naprednije civilizacije, koja, ili je sišla sa zvezda ili je pripadala čuvenoj Atlantidi. Zato se kult rata širio među ljudima još od pećinskog čoveka. Od kad postoji čovek, samo je prošlo 300 godina bez rata, svi ostali milenijumi obeleženi su krvnim sukobima.
Mnogi drevni izveštaji govore o postojanju ovog izuzetno moćnog oružja i opisuju ga. Poznata je i “Grčka vatra” koja je izazivala strašnu eksploziju i pojavu dima. Njen plamen je leteo brzinom munje i bio praćen grmljavinom.
U persijskoj mitologiji pominje se oružje zvano vazišta i speništa kao izuzetno razarajuće oružje.
Keltska tradicija opisuje oružje na principu urana zvano lamfade.
Skandinavci su, prema legendi, imali koplje gungni koje je odmah pogađalo cilj.
U opisima svih ovih moćnih oružja stoji da su ih koristila čoveku nepoznata bića i da su im tehnika i dejstvo oružja isti sa današnjim. To bi značilo da mnogi izumi nisu izmišljeni već samo ponovo otkriveni kao i da se istorija čoveka ponavlja.
Neka druga tumačenja ovih događaja
Teorija da je drevni grad Mohendžo Daro, koji se nalazi u današnjem Pakistanu i deo je civilizacije doline Inda, nestao usled nuklearne eksplozije, dolazi iz interpretacija određenih arheoloških nalaza.
Teorija je postala popularna nakon što su neki autori, kao što su David Davenport i Ettore Vincenti, tvrdili da su pronađeni tragovi visokog nivoa radioaktivnosti i staklastih formacija u tlu, što bi moglo ukazivati na snažnu eksploziju.
Takođe, spominju se skeleti ljudi koji su navodno pronađeni u položaju koji sugeriše trenutnu smrt, kao i zgrade koje su delimično rastopljene.
Međutim, arheolozi i naučnici ovu teoriju odbacuju kao neosnovanu. Većina stručnjaka veruje da su grad napustili njegovi stanovnici zbog klimatskih promena, ekoloških problema ili invazije.
Ono što je opisano kao „staklo“ moguće je da su proizvodi topljenja uzrokovani požarima ili drugim prirodnim procesima, a ne nuklearnom eksplozijom.
Što se tiče radioaktivnosti, moderni testovi nisu pokazali nivoe koji bi podržali ovu tvrdnju.
Webtribune.rs
Najnovije i najvažnije vesti i analize na našem Telegramu – Prijavi se
