Davne 1987. godine, istraživači sa Univerziteta u Mičigenu pokušali su da otkriju da li postoji veza između izgleda supružnika.
Zatim su, proučavajući slike parova koji su bili u braku oko 25 godina, došli do zaključka da nakon godina zajedničkog života partneri počinju da liče jedni na druge.
Objasnili su ovaj fenomen napominjući da dugoročni socijalni kontakt doprinosi „kopiranju“ izraza lica i osobina partnera.
Međutim, nova istraživanja naučnika sa Univerziteta Stanford opovrgavaju ovu teoriju.
Istraživači su ispitali slike lica 517 parova snimljene na početku njihovog braka i nakon 20, ili više godina braka.
Slike su ispitane na tri različita načina: prvo su to uradili sami naučnici, zatim su tražili od grupe dobrovoljaca da pronađu ispravne parove, a u trećoj fazi slike su skenirane pomoću tehnologije prepoznavanja lica.
Sve tri faze dale su isti rezultat: partneri se tokom zajedničkog života nisu prilagođavali“ međusobnom izgledu. Čak naprotiv, vremenom su postajali sve drugačiji.
Ali, pažnju naučnika privukle su početne fotografije. Ispostavilo se da su ljudi od samog početka birali partnere koji im liče na sebe.
Autori studije primećuju da princip „suprotnosti se privlače“ ne funkcioniše u braku, već upravo suprotno, partneri najčešće biraju isti tip osobe.
Webtribune.rs
