U vreme posete turskog predsednika Erdogana Moskvi, turska televizija Anadolu je objavila video na kojem se vidi da je ruska vojska, u području Manbija, sklopila sporazum sa Vojnim savetom takozvanih Sirijskih demokratskih snaga u tom području i da patroliraju na liniji razdvajanja kurdskih YPG snaga s proturskim islamskim grupama iz Jarabulusa, Al-Baba i Azaza.
U videu koji su objavili turski mediji se navodi kako su Rusi i Kurdi postali partneri u Manbiju, što je loše primljeno u Turskoj, koja kurdske grupe smatra terorističkim ogrankom kurdskih PKK snaga iz Turske.
[adsenseyu1]
Rusija nastavlja sa nezavisnim patrolama u regiji Manbij, okupiranoj od strane YPG / PKK snaga. Agencija Anadolu navodi kako su ruska vojska i YPG snage osnovale takozvani Vojni savet Al-Baba i sprovode zajedničke patrole vozilima na kojima su okačene ruske zastave.
Turski, ali i ruski izvori navode kako je ruska vojna policija u tišini zamenila ili “dopunila” američke rendžere severno od Manbija, gde su američke snage imale tri manje terenske “baze”.
Sa sva tri mesta, Ošri, Rafia i Dadat, objavljene su fotografije na kojima se vide pripadnici ruske vojne policije.
Osim toga, objavljen je snimak sirijskih vojnika raspoređenih na granici između turske vojske i SDF snaga. Ranije su na tom području bili samo američki vojnici koji su štitili Kurde od Turaka sa severa. Ali kako Amerikanci ipak odlaze, situacija se menja.
Video koji pokazuje prisutnost snaga Republikanske garde sirijske vojske je snimljen severno od Manbija u blizini linije fronta s turskim militantima.
Sirijski vojnik kaže: ,,Mi, snage sirijske Republikanske garde, došli smo ovamo da pojačamo snage Vojnog saveta Manbija u selu Um Jloud koje se nalazi na prvoj liniji sa snagama Štita Eufrata”. Selo se nalazi severoistočno od Manbija na granicama između Vojnog saveta Manbija i proturskih islamista.
Sirijsko ministarstvo odbrane je ranije, nakon poziva iz kurdskih snaga, najavilo ulazak jedinica sirijske vojske u regiju Manbij.
Ministarstvo je u svojoj izjavi navelo kako je ulazak sirijske vojske u Manbij posledica predanosti oružanih snaga da osiguraju integritet sirijske teritorije i zaštita njenog suvereniteta nad svakim centimetrom Sirijske Arapske Republike i kao odgovor na pozive stanovnika i uprave Manbija.
Raspoređivanje sirijskih snaga na prvim linijama Manbija bez sumnje ometa Erdoganove islamske grupe da uđu u Manbij. U međuvremenu, takozvana Nacionalna vojska, krovna grupa proturske islamističke policije, nastavlja da se mobiliše u pripremi za pokretanje zajedničkog napada s turskom vojskom na Kurde.
Vojni savet Manbija izjavljuje da neće prihvatiti tursku invaziju i grad neće predati Turcima.
Turska propaganda i dalje spekuliše o “bezbednosnoj zoni” i okupaciji Manbija, ali do sada ne preduzima nikakve aktivnosti u tom smislu.
Turski kolumnist Kemal Inat piše “kako Rusija sprovodi aktivnu politiku u Siriji, izlažući se značajnim rizicima”.
Koji su rizici? Verovatno kvarenje dobrih odnosa s Turskom, iritirajući one koji u Ankari po svaku cenu žele da sprovedu vojnu kampanju u severnoj Siriji i mogućnost direktnog sudara sa Sjedinjenim Državama i Izraelom. Ali to nisu ruski problemi, već problemi Ankare, Vašingtona i Tel Aviva.
Turski kolumnista piše kako intervencija u Siriji nameće Rusiji ozbiljne ekonomske troškove, koji su, uz intervenciju u Ukrajini, jedan od razloga nedavnog pada ruske ekonomije, koji uopšte nije zabeležen.
Čini se da je kolumna Kemala Inata pisana bez ekonomskog pregleda situacije u Rusiji i čisto za unutrašnjopolitičke svrhe, naglašavajući važnost Turske u regiji i turske vojske u susednoj Siriji, koja je sada praktično blokirana i onemogućena da napadne područje Manbija.
Uticaj Rusije u Siriji s tako ograničenim ekonomskim mogućnostima proizlazi iz visokog vojnog potencijala i spremnosti Putinove administracije da preuzme rizik. Moskva, koja je, nakon ratova u Gruziji i Ukrajini, odlučila da ostvari svoje ciljeve u Siriji korišćenjem vojne sile, iskoristila je činjenicu da je reakcija takvih globalnih aktera, kao što su Sjedinjene Države, koje su u stanju zadržati, dugo slaba.
Osim spremnosti na rizik, još jedan činilac koji je učinio Rusiju uticajnom silom u Siriji i šire jeste fleksibilnost koja joj omogućava saradnju na rešavanju problema s Iranom, koji ima slične ciljeve s Rusijom, kao i s Turskom, koja ima mnoge druge ciljeve.
I treći činilac koji je uticao na aktivnosti Rusije u Siriji je postojanje efikasnog mehanizma odlučivanja, kojeg Sjedinjene Države nemaju. Dok je Putin zadužen za donošenje odluka o spoljnoj politici, Trampova želja da okonča avanturu i američku saradnju s YPG snagama i Kurdistanskom radničkom strankom, u kojoj su američki vojni funkcioneri uvukli Obamu, izazvala je ozbiljnu borbu za vlast u Vašingtonu.
Za razliku od Sjedinjenih Država, Moskva je u središte svoje politike stavila saradnju sa zemljama u regiji, a ne terorističkim organizacijama, a Turska i Iran, dve zemlje koje imaju značajan uticaj na rešavanje problema, doživljavaju Moskvu kao ozbiljnog partnera.
To je dovelo do činjenice da je proces iz Astane, umesto “Ženeve”, postao istinski radni proces prema rešavanju sirijskog problema”, zaključuje Kemal Inat, koji je morao priznati efikasnost ruske strategije, što se vidi i po ulasku ruske vojne policije u mesta na kojima su američke terenske vojne baze.
(logicno.com)
POTRAŽITE NAS I NA OVOJ MREŽI:
Webtribune vesti, by webtribune
