Iako je kineska vlada još krajem prošle godine formalno obustavila izvoz ključnih metala u Sjedinjene Države, izgleda da ti materijali i dalje stižu — i to u količinama koje obaraju ranije rekorde.
Kako prenosi agencija Rojters, američke firme su pronašle načine da i dalje nabavljaju antimon, galijum i germanijum, i to preko trećih zemalja poput Tajlanda i Meksika.
Posebno je upadljiv porast uvoza antimona — metala koji se koristi u širokom spektru proizvoda, od baterija i mikročipova do retardanata plamena.
Prema podacima američke carine, SAD su između decembra i aprila uvezle 3.834 tone antimonovih oksida iz Tajlanda i Meksika, što je više nego u prethodne tri godine zajedno. Na prvi pogled, moglo bi se pomisliti da te dve zemlje odjednom imaju ogroman rast rudarske industrije. Ali tu dolazimo do problema.
Podaci kineske carine otkrivaju da su Tajland i Meksiko postali glavna izvozna tržišta za kineski antimon u ovoj godini. Godinu dana ranije, te zemlje nisu bile ni među prvih deset.
U kombinaciji sa činjenicom da obe države imaju samo po jednu topionicu i ne proizvode ozbiljne količine ovog metala, dolazimo do zaključka koji industrijski krugovi već šapatom prenose – Kina zapravo i dalje snabdeva SAD, samo zaobilaznim putevima.
Američki stručnjaci tvrde da su kineske kompanije vrlo domišljate kada je reč o zaobilaženju propisa. Ram Ben Zion, osnivač i direktor digitalne platforme Publican, ističe da je njihova logistika „kreativna i efikasna“, dok kinesko Ministarstvo trgovine upozorava da pojedine strane firme direktno sarađuju sa onima koji krše kineske zakone, i to svesno.
Poseban slučaj predstavlja isporuka galijuma, još jednog strateški važnog metala. Levi Parker, direktor američke kompanije Gallant Metals, tvrdi da svakog meseca prima oko 200 kilograma galijuma iz Kine — ali ne pod tim imenom.
Roba se najpre pošalje agentima, zatim se prepakovana i deklarisana kao gvožđe, cink ili čak umetnički materijal šalje iz druge azijske zemlje. Na papiru, to je obična pošiljka. U stvarnosti, reč je o visokosofisticiranom materijalu koji ulazi u vojne i telekomunikacione sisteme.
U svemu tome izdvaja se i firma Unipet Industries iz Tajlanda, zapravo filijala kineskog proizvođača Youngsun Chemicals. Ova kompanija je između decembra i maja isporučila 3.366 tona antimonovih proizvoda SAD-u — što je 27 puta više nego u istom periodu prethodne godine.
Iako Peking preti kaznama, zabranama izvoza pa čak i krivičnim gonjenjem za one koji krše uredbe, to očigledno nije uticalo na tokove isporuka. Logistika i marža su se promenile — ali roba stiže. Analitičari upozoravaju da će količine verovatno ostati visoke i tokom ostatka godine, iako će cene biti više zbog složenih ruta i dodatnih posrednika.
U svetlu geopolitičkih tenzija i borbe za tehnološku samostalnost, pitanje koje ostaje u vazduhu je: da li uopšte postoji efikasan način da se kontroliše trgovina sirovinama u svetu u kojem su poslovni interesi često brži od političkih odluka?
Webtribune.rs
