Bivša Jugoslavija nije zaostajala za ostatkom sveta po pitanju serijskih ubica. U službenim dokumentima bivše države izdvajaju se sedam serijskih ubica koji su harali na prostoru bivše SFRJ.
U istorijskom kontekstu serijskim ubicama su se bavili psiholozi i psihijatri kako bi odgonetnuli njihove glavne motive za ubistva koja su počinili.
Serijskim ubicom se službeno smatraju osobe koje su počinile tri ili više ubistava.
Međutim, FBI smatra da su serijske ubice one osobe koje su počinile dva ili više ubistava koja su se dogodila zasebno, a ubica je delovao sam.
Ovo su najozloglašenije serijske ubice bivše SFRJ:
Metod Trobec – Monstrum iz Dolenja Vas
Mnogi su čuli za Trobecove krušne peći. Njegovi problemi počeli su u ranoj mladosti kada je optužen za spaljivanje komšijske štale i nakon krađe mopeda. Životno delo – ubistvo pet žena.
Svoju priliku za boljim životom potražio je u Nemačkoj, ali zbog niza kriminalnih radnji završio je u slovenskom zatvoru. Tada su doktori utvrdili da Trobec boluje od zatvoreničkog sindroma. Bio je svestan svega, „orijentisana, ali i histerična psihopatska osoba“, kažu nalazi. Trobec je primao terapiju elektrošokom i tvrdio da zbog toga više nikada nije bio onaj stari.
Sve žrtve je ubio na isti način.
– Kada sam došao do vrhunca, počeo sam da je udaram i stežem za vrat, kao i sve žene pre nje. Tada sam se onesvestio od uzbuđenja. Kad sam se osvestio, ona je bila krvava i mrtva! – opisao je na sudu Trobec svoj način ubijanja ostalih žena i poslednje žrtve Zorke Nikolić.
Nakon što bi ih zadavio, Trobec je žene raskomadao i spalio ih u peći koja se nalazila u njegovoj kući. On je osuđen na smrtnu kaznu 1980. godine, ali je nakon revidiranja postupka osuđen na 20 godina zatvora. Trobec je u zatvoru 2006. počinio samoubistvo.
Miodrag Stole Trifunović – Srpski Džek Trbosek
Miodrag Stole Trifunović dobio je nadimak Džek Trbosek zbog opčinjenosti njegovim likom i delom. Stole je obožavao priče o njemu, a ujedno je obožavao Balzakovu knjigu „Golišave priče“ u kojoj su mu bili fascinantni pohotni likovi.
Trifunović je silovao i ubio 14 žena. Smatra se da je za njegovo pomračenje uma zaslužan njegov otac koji je u kuću dovodio žene sumnjivog morala i terao svoju suprugu da mu peva dok ga druge žene seksualno zadovoljavaju.
Stole je u detinjstvu sanjao kako se prikrada prostitutki, hvata je za vrat, davi je i potom siluje. Kao 15-godišnjak silovao je 12-godišnju devojčicu.
Pre nego što je u kasnijim godinama postao ubica i krenuo u svoj krvavi pohod, Stole je ukrao periku, brkove, bradu i odela iz stana glumca Milivoja Mavida Popovića.
Prvo ubistvo počinio je 1948. godine, a nakon toga je dobio nadimak Fantom sa Zvezdare. U proleće i leto 1948. nanizalo se nekoliko žrtava. Jednoj preživeloj devojci je recitovao svoju poeziju, a da nije zazirao od ničega pokazuje činjenica da je ubio sestru svoje žene.
Policija ga je uhapsila kada je počeo da ubija muškarce, svoje saradnike sa kojima je pljačkao prodavnice i kuće. Nakon što je završio u zatvoru Stole je presudio sam sebi. Iz zatvorskog kreveta je iščupao dve šipke. Oko vrha jedne šipke zamotao je deo čaršava i nabio je sebi u usta, a drugom šipkom je sebi probio srce.
Antun Stanković – Zagrebački davitelj
Detinjstvo Antuna Stankovića bilo je problematično zbog njegovog oca koji je tukao njega i njegovu majku, a zbog teške situacije u porodici sa 14 godina je postao delikvent i kriminalac.
Počinio je dva teška ubistva, a kako je sam naveo ona su mu pričinjavala zadovoljstvo. 1982. godine ubio je doktorku Ludmilu Broliš u njenom zagrebačkom stanu. Predstavivši se kao majstor za struju ušao je u njen stan, srušio ju je na pod, zadavio rukama. Kasnije je priznao kako je osećao određenu vrstu zadovoljsta.
Njegova druga žrtva bila je njegova tetka koju je ubio 1983. godine. Nakon što je došao u njen stan, posegnuo je za sekirom i udario je u potiljak s tupim delom sekire. Nakon što se srušila na pod on je zadavio rukama i krpom. I ponovo je osetio isto ono zadovoljstvo kao i prvog puta. Antun je izjavio kako mu ni najmanje nije žao žrtava.
Anujka di Pištonja – Vračara iz Vladimirovca
Anujka je jedna od najpoznatijih serijskih ubica bivše Jugoslavije i nalazi se na službenom popisu sedam poznatih serijskih ubica na ovim područjima. Anujka je bila medicinska sestra koja je arsenom usmrtila preko dvadeset ljudi, uključujući sopstvene roditelje. Učinci arsena bili su joj poznati jer se u 18. veku on uglavnom koristio kao dezinfekciono sredstvo.
50 godina se bavila vračanjem i svi su se čudili koliko tačno može da predvidi dan nečije smrti. Ipak, ona je zapravo mušterijama koje bi dolazile kod nje po savet davala vodu koja je trebala da reši sve njihove probleme, a u njoj se nalazio arsen.
Pretpostavlja se kako je prvu žrtvu ubila 1878. godine.
Nakon što je otkriveno da ona stoji iza svih ubistava, 1929. Anujka je osuđena na 15 godina zatvora. Prema nepotvrđenim podacima Anujka je 1941. godine pobegla iz ženskog bloka požarevačkog zatvora, a nagađa se kako su je oslobodili nemački vojnici. Umrla je u 104. godini u svom rodnom selu.
Vinko Pintarić – Zagorski Čaruga
Vinko Pintarić, poznatiji kao Zagorski Čaruga, ubio je petoro ljudi. Svoje prvo ubistvo počinio je u Zaboku 1973. godine. Vinko se sukobio sa komšijom Vidom Želimorskim zbog jedne odbačene daske.
Vinko, koji je bio pod uticajem alkohola, nakon verbalnog obračuna s Vidom otišao je kući po pištolj. Vido ga je napao ključem, a Zagorski Čaruga mu je oduzeo život jednim metkom.
On je završio u zatvoru iz koga je vrlo brzo pobegao i ubio svoju suprugu. Predao se policiji 1974. godine, nakon čega je osuđen na smrtnu kaznu. Sud je kasnije promenio svoju odluku i osudio Vinka na 20 godina zatvora.
Godine 1982. on ponovo beži iz zatvora, a osam godina kasnije ubija novu žrtvu.
Godine 1990. Zagorski Čaruga je ubio vikendaša Rudolfa Belina i Stepana Kišura, a 2. oktobra je ubio Božu Habeka pred njegovom suprugom i komšijom jer je za njega Božo bio najgori zemljak.
Vinko je pokušao da ubije još dva puta, Franju Kocijana i mladog policajca Vladu Stakića u decembru 1990. godine.
Policija je 1991. odlučila da konačno uhvati Zagorskog Čarugu koga su u akciji „Prsten“ ubili specijalci.
Mitar Sekulić – Seksualni manijak
Godine 1948. u beogradskom nedovršenom paviljonu u Cvijićevoj ulici pronađen je leš 30-godišnje Milene Petrović, a godinu dana kasnije na Zvezdari je pronađeno telo 17-godišnje Jele Đukić.
Njihov napadač Mitar Sekulić prvo ih je silovao, a potom zadavio. Ubica je odneo sve njihove stvari, a jedino što je ostavio je primerak lista „Borba“.
Mitar je nastavio da napada žene, ali prvu prijavu beogradska policija dobila je tek 1950. godine kada ga je prijavila Marija Mitrović koju je Mitar silovao, ali nije uspeo da je ubije. U narednih godinu dana još desetak žena je ispričalo istu priču, a 1951. godine Mitar je uhvaćen u zasedi na železničkoj stanici.
Dragan Marković – Ubica žena
Dragan je završio u zatvoru zbog krađe, razbojništva i nasilnog ponašanja i tada mu se zapravo prvi put pojavila želja za ubistvom.
Po izlasku iz KPD Kruševac 1948. godine, Marković više nije mogao da se kontroliše. Prvi put je ubio 60-godišnju Milojku Krasavčić i nakon toga je pobegao u Rijeku na par dana. Kada se vratio, shvatio je da niko ne zna za ubistvo.
Par meseci kasnije, nedaleko od svoje kuće u selu Straža kod Loznice ubio je Natašu Miletić jer mu se ona prva našla na putu 1948.
Razlozi mogu biti različiti, ali kada je reč o bivšoj Jugoslaviji uglavnom se radilo o dobro proračunatim ličnostima s problematičnom životnom pozadinom, prenosi portal Telegram.hr.
(blic.rs)[adsenseyu5][adsenseyu5]
