Razarajući sedmogodišnji sirijski građanski rat brzo ide ka logičnom zaključku, i teško je ne složiti se sa ovom izjavom.
To potvrđuje brz napredak sirijske arapske vojske (SAA) i savezničkih snaga u jugozapadnom delu zemlje kada su u roku od mesec i po dana vladine snage uspele da oslobode 4.000 kvadratnih kilometara teritorije, kao i više od 70 gradova i naselja.
[adsenseyu1]
Zahvaljujući humanitarnoj pomoći iz Rusije, Sirija se postepeno vraća u mir. U protekla dva meseca, više od 7.000 sirijskih izbeglica se već vratilo u svoje domove.
Vredi napomenuti da je oslobađanje jugozapadne pokrajine strateško pitanje za predsednika Asada, jer je to bilo početno mesto pobune koja je počela 6. marta 2011. godine. Grad su vodili i sirijska opozicija i HTS militanti.
Vojni uspesi sirijske vojske koriste Asadu, čiji je poraz 2015. godine izgledao samo kao pitanje vremena. U to vreme, SAA je pretrpela velike gubitke u svim sektorima fronta, a teroristi ISIS-a su kontrolisali više od 70% sirijskih teritorija, uključujući velike gradove i ključna naftna i gasna polja.
Uključivanje saveznika Damaska, koje su predstavljali Iran i Rusija, u borbi protiv terorizma, diplomatski i politički uspesi na platformama u Astani i Sočiju, kao i povećanje poverenja među lokalnim stanovništvom, omogućilo je sirijskom lideru da preokrene tok događaja i izbalansira ih ka miru.
Pored ruskih vazduhoplovnih snaga, iranskih vojnih saveznika i jedinica Hezbolaha, još jedna država učestvuje u sirijskom sukobu. Njihovo učešće je bilo gotovo destruktivno. Reč je o Sjedinjenim Državama.
Od početka sirijske krize, tadašnji američki predsednik Barak Obama je podržao opoziciju i snabdevao je oružjem. Onda je 2014. godine, pod izgovorom borbe protiv ISIS-a, kreirana međunarodna koalicija. Njihovi borbeni avioni su u 15.000 nasumičnih vazdušnih udara ubili najmanje 6.000 civila.
Takozvano oslobođenje grada Rake bi se moglo razjasniti kao još jedna ključna prekretnica američkog mešanja.
Sprovodeći brojne vazdušne napade, američko rukovodstvo ne računa žrtve među civilima. Prema rečima raznih organizacija za ljudska prava, od 1.400 do 2.000 Sirijaca je poginulo tokom operacija “oslobodilaca.“ Trenutno, 90% urbane infrastrukture je uništeno i leži u ruševinama gde je više stotina civila živo zakopano. Lokalno stanovnitvo i dalje ispašta zbog nedostatka snabdevanja vodom i strujom, a eksplozivni uređaji koji su ostali iza ISIS-a nastavljaju da uzimaju živote dece.
Vredi napomenuti da su 2017. godine SAD i neke zapadne države jednoglasno najavile da će dodeliti sredstva za obnavljanje urbane infrastrukture grada. Međutim, u martu 2018. godine, Trampova administracija je izdala Sirijce, zamrznuvši isplatu od 200 miliona dolara za stabilizaciju regiona koje je ranije kontrolisao ISIS.
Postoje i druge činjenice o intervenciji SAD-a u toku sirijske krize o kojima su u više navrata izveštavali mejnstrim mediji. To je obuka militanata, evakuacija visokih komandira ISIS-a iz sirijskog grada Deir Ezzor, ilegalno uspostavljanje 55-kilometarske zone u Al Tanfu i mnoge druge stvari.
Zaista, SAD nisu uspele da postignu svoje ciljeve za cepanje Sirije na kvazi države i rušenje Asada.
Međutim, stav prošlog i sadašnjeg šefa Bele kuće o Siriji znatno varira. Tramp, za razliku od Obame, eksplicitan je po pitanju ostavljanja Sirije Moskvi nakon uništenja Islamske države.
Najverovatnije je on pogledao na invaziju na Irak 2003. godine i zaključio kako to destabilizovalo region, osnažilo Iran, oštetilo odnose sa Vašingtonovim saveznicima, i podstaklo ekstremističko nasilje, podrivajući položaj SAD-a u toj oblasti.
Na kraju, nakon svih brutalnosti koje su SAD počinile, jedini način da ostanu u Siriji jeste da kontaktiraju zvaničnu vladu o povratku izbeglica i raseljenih lica.
Webtribune.rs
