Vatikan i ceo katolički svet danas su zavijeni u tugu nakon što je zvanično potvrđeno da je papa Franjo preminuo u ranim jutarnjim satima 21. aprila 2025. godine.
Vest je saopštio kardinal Kevin Farrell, kamerlengo Svete Stolice, navodeći da je papa umro u 7:35 časova u Domu Svete Marte, u kojem je boravio nakon što je otpušten iz rimske bolnice Gemelli zbog ozbiljnih komplikacija izazvanih bronhopneumonijom i upalom pluća.
Smrt Svetog Oca potvrđena je i na zvaničnim vatikanskim kanalima, dok su vodeći italijanski mediji – Corriere della Sera, Sky TG24 i Fanpage.it – objavili opširne izveštaje o ovom događaju koji označava kraj jedne značajne epohe u istoriji Katoličke crkve.
Papa Franjo, rođen kao Horhe Mario Bergoljo 17. decembra 1936. godine u Buenos Ajresu, bio je prvi papa iz Latinske Amerike, prvi jezuita na čelu Katoličke crkve i prvi pontifeks koji je poneo ime Franjo, inspirisan svetim Franjom Asiškim.
Pre izbora za papu, služio je kao nadbiskup Buenos Ajresa i bio je poznat po svojoj bliskosti sa običnim narodom, jednostavnom životnom stilu i kritici socijalne nepravde.
Na konklavi održanoj 13. marta 2013. godine izabran je za 266. poglavara Rimokatoličke crkve, nasledivši papu Benedikta XVI, koji je iznenada abdicirao – što se poslednji put dogodilo pre više od šest vekova.
Tokom više od jedne decenije svog pontifikata, papa Franjo je bio simbol reformi unutar Crkve. Njegove ključne inicijative uključivale su borbu protiv seksualnog zlostavljanja unutar crkvenih redova, finansijsku transparentnost Vatikana, jačanje uloge žena u crkvenim strukturama, kao i otvoreniji odnos prema marginalizovanim grupama.
Njegove izjave o LGBT osobama, migrantima, klimatskim promenama i socijalnim pitanjima često su izazivale pažnju, ali i otpor među konzervativnim krugovima.
Papa Franjo je svoj pontifikat obeležio i snažnim prisustvom u međunarodnoj politici. Bio je aktivan u zalaganju za mir u kriznim regijama – od Bliskog istoka do Ukrajine, pozivajući na dijalog i odbacivanje nasilja.
Njegova enciklika Laudato Si’ iz 2015. godine, u kojoj je apelovao na očuvanje planete i ekološku odgovornost, ostala je jedno od najvažnijih verskih dokumenata posvećenih zaštiti životne sredine.
Uprkos tome što je u više navrata bio kritikovan zbog preterane liberalnosti, papa Franjo je ostao dosledan svom uverenju da je Crkva „poljska bolnica“ koja treba da izleči rane sveta, a ne sudnica koja izriče presude.
Papa Franjo će ostati upamćen kao duhovni vođa koji je Crkvu pokušao da otvori, modernizuje i približi savremenom čoveku. Njegova smrt ne označava samo kraj jednog pontifikata, već i kraj jedne epohalne faze u istoriji Katoličke crkve.
Izbor njegovog naslednika biće izazov ne samo unutar Vatikana, već i u širem geopolitičkom kontekstu, jer Crkva ulazi u novo poglavlje suočena sa brojnim izazovima – moralnim, socijalnim i duhovnim.
Sahrana pape Franje biće održana prema protokolima propisanim za pokojne pontifekse, a u narednim danima očekuje se sazivanje konklave radi izbora novog pape.
Svet, u međuvremenu, odaje počast čoveku koji je – bez obzira na veru i politička uverenja – bio simbol nade, dijaloga i borbe za dostojanstvo svakog čoveka.
Webtribune.rs
Najnovije i najvažnije vesti i analize na našem Telegramu – Prijavi se
