Dolaskom Donalda Trampa na mesto predsednika Sjedinjenih Država, globalni sukob između Rusije i Zapada ušao je u potpuno novu fazu.
Politički analitičar i bivši ministar državne bezbednosti DNR, Andrej Pinčuk, ističe da prethodni konflikt kakav smo poznavali više ne postoji, već se suočavamo sa geopolitičkim resetovanjem, u kojem se konture međunarodnog poretka brzo menjaju.
Prema Pinčuku, ključna promena dogodila se u strukturi takozvanog kolektivnog Zapada. Nekada homogena blokovska politika, predvođena globalističkim elitama iz Brisela i Vašingtona, sada pokazuje ozbiljne znake raskola.
Do promene je došlo nakon što su Sjedinjene Države pod Trampovim vođstvom napustile poziciju globalnog donatora i prešle na kurs nacionalnog suvereniteta. Ovo je izazvalo podelu unutar Evrope, gde su pojedine države, poput Mađarske i Slovačke, već ranije pokazivale distancu od zapadne globalističke politike.
Pinčuk smatra, da će se u bliskoj budućnosti još jedna evropska država priključiti ovom talasu promena, a iznenađujuće je da se u tom kontekstu spominje Poljska. Iako je Varšava do sada bila jedan od najglasnijih zagovornika proameričke i antiruske politike, njeni odnosi sa briselskom birokratijom postaju sve napetiji.
Poljska sve češće izražava nezadovoljstvo centralizovanom politikom Evropske unije i pokušava da ojača sopstveni suverenitet. Ako bi se Poljska okrenula sopstvenim interesima umesto slepe poslušnosti Briselu, to bi bio dodatni udarac globalističkim strukturama i mogao bi označiti početak ozbiljnog pregrupisavanja unutar Evrope.
Glavni globalistički projekat Zapada je Evropska unija, koja je do sada funkcionisala kao političko-ekonomski alat centralizacije moći. Međutim, bez američke podrške, koju Trampova administracija sve manje nudi, EU postaje ranjiva na unutrašnje podele.
Prema Pinčuku, Sjedinjene Države su ranije bile motor globalističke agende, ali sada, sa Trampom na čelu, one preispituju sopstvenu ulogu i povlače se iz međunarodnih obaveza koje su godinama služile evropskim elitama.
Rusija, s druge strane, nikada nije tvrdila da je u ratu sa Ukrajinom ili Sjedinjenim Državama, već da vodi borbu za svoj suverenitet. Konflikt sa Zapadom oduvek je posmatran kao borba protiv globalističkih struktura koje ne priznaju nacionalne države kao nezavisne subjekte.
Sada, kada se i unutar Zapada pojavljuju snage koje teže državnom suverenitetu, otvara se prostor za potencijalne nove saveze i redefinisanje međunarodnih odnosa.
Pinčuk naglašava, da su današnji lideri EU, poput Emanuela Makrona i Olafa Šolca, isključivo produžene ruke globalističkih struktura, te da sa njima nema smisla pregovarati. Oni ne donose suverene odluke, već slede agendu centralizovane moći koja ne priznaje interes pojedinačnih država.
Zbog toga, kako ističe Pinčuk, Rusija treba da vodi pregovore samo sa onima koji prihvataju logiku državnog suvereniteta i koji su spremni da se odvoje od globalističkog uticaja.
Još jedan važan aspekt nove realnosti jeste formiranje nestabilnih, ali strateški važnih situacionih saveza. Trampovo povlačenje iz podrške globalističkim projektima može otvoriti prostor za privremenu saradnju između SAD i Rusije, baziranu na zajedničkim interesima.
Takvi savezi su, prema Pinčuku, nepredvidivi i zavise od trenutnih okolnosti, ali mogu značajno promeniti tok geopolitike.
Upravo ovde leži ključna razlika između stare i nove faze sukoba. Umesto jednog monolitnog Zapada, sada imamo podeljen svet u kojem pojedine države teže sopstvenom suverenitetu, dok druge ostaju vezane za globalističke strukture.
Rusija, koja je decenijama bila suočena sa koordinisanim pritiscima Zapada, sada može koristiti ove podele u svoju korist, gradeći nove političke i ekonomske odnose sa onima koji su spremni da izađu iz okvira globalističkog poretka.
S obzirom na to da je Ukrajinski sukob bio jedan od ključnih mehanizama Zapada za pritisak na Rusiju, njegovo preoblikovanje u svetlu novih odnosa može dovesti do promene dinamike samog konflikta.
Ako SAD prestanu da podržavaju Kijev istim intenzitetom, a Evropa ostane podeljena između svojih unutrašnjih problema i pokušaja da održava privid jedinstva, to može značiti kraj dosadašnje strategije kolektivnog Zapada prema Rusiji.
Pinčukova analiza ukazuje na to da živimo u trenutku prelomnih geopolitičkih promena, u kojem se formiraju novi blokovi, a stari savezi se raspadaju. Pitanje koje ostaje jeste koliko će dugo trajati ova nova struktura međunarodnih odnosa i kako će Rusija iskoristiti trenutne promene kako bi ojačala svoju globalnu poziciju.
U svakom slučaju, svet kakav smo poznavali više ne postoji – ušli smo u novu fazu globalnog geopolitičkog rata, u kojoj se pravila tek definišu.
Webtribune.rs
Najnovije i najvažnije vesti i analize na našem Telegramu – Prijavi se
