Fondacija Otvoreno društvo američkog milijardera Džordža Soroša napušta Mađarsku i prebacuje svoje sedište u Berlin. Ali tu fondaciju ne kritikuju samo moćni ljudi u Mađarskoj, već i konzervativni krugovi u Nemačkoj.
Džordž Soroš je svoje bogatstvo stvorio spekulišući akcijama i devizama – kao i sumnjivim insajderskim poslovima. To je prilično siguran način da trajno uništite svoju reputaciju – ali to nije bio slučaj sa američkim milijarderom poreklom iz Mađarske.
[adsenseyu1]
Uz pomoć fondacija koje velikodušno finansira, on je uspeo da izgradi imidž globalno aktivnog filantropa. Misija „Fondacije za otvoreno društvo“ (Open Society Foundations) jeste zalaganje za ljudska prava, raznolikost mišljenja, zaštitu manjina i demokratiju, i „civilno društvo koje kontroliše vlasti“.
U Mađarskoj se Otvoreno društvo tereti da pokušava da otvori put masovnoj imigraciji. Činjenica je da programi te fondacije podržavaju projekte integracije i poštovanja imigranata. Vladajuća stranka je širom zemlje postavila plakate sa Soroševim portretom, a premijer Viktor Orban ga je nazvao članom „globalne elite“ bez domovine.
Liberalne ideje fondacije suočavaju su sa otporom i u drugim istočnoevropskim zemljama koje su na populističkom kursu, a ne samo u Mađarskoj. Soroševo Otvoreno društvo ne sviđa se ni konzervativnim krugovima u Nemačkoj. Na internet-platformi The European naširoko se razglaba o „tajnoj mreži Soroša“. Kaže se, na primer, da Soroš sa nevladinim organizacijama može da „utiče na vlade koje mu se ne sviđaju“ i da uz pomoć globalno umreženih finansijskih tokova inicira levičarske pokreta otpora. Nekim konzervativcima se ne dopada ni to što Soroševe fondacije podržavaju homoseksualce i muslimanke.
Osim toga, nevladina organizacija Monitor, sa sedištem u Izraelu, u finansiranju određenih humanitarnih organizacija na Bliskom istoku vidi dokaz da Otvoreno društvo podržava anti-izraelske tendencije. Olga Dojč iz Monitora kaže: „Fondacija je kontroverzna jer je moćan igrač u političkim procesima širom sveta – često bez ikakve transparentnosti.“
Još jedan prigovor, a koji se upućuje i drugim uticajnim fondacijama, glasi: preko svojih fondacija, sa privatnom finansijskom snagom, Soroš vodi privatnu politiku bez demokratskog legitimiteta. „Naravno da možete u načelu dovesti u pitanje finansiranje grupa u civilnom društvu“, primećuje Jan Niklas Engels iz kancelarije fondacije Fridrih Ebert u Budimpešti, ali rešenje ne može biti da na kraju država finansira samo civilno društvo koje joj odgovara.
„Naravno, možete itekako raspravljati o Džordžu Sorošu kao osobi, o tome kako je došao do novca“, priznaje Manuel Saracin, ali njegove fondacije ipak rade veliku stvar, čak i ako se nekome ne sviđa sve što rade. „Oni su uložili mnogo novca u istočnu Evropu kako bi tamo utemeljili civilno društvo“.
Generalni sekretar Federacije nemačkih fondacija, Feliks Oldenburg, kritiku Soroševih fondacija vidi kao „jeftinu averziju prema bogatima“, a u slučaju Otvorenog društva to je takođe povezano i sa anti-jevrejskim predrasudama. Oldenburg brani Soroševe fondacije navodeći da su one „primer transparentnosti“, što se, kako kaže, može videti u njihovim izveštajima.
Predstavnik nemačkih fondacija međutim nije presrećan zbog okolnosti pod kojima je otvoreno društvo proterano iz Mađarske: „Ali, naravno, to što nam dolazi druga po veličini fondacija u svetu, neverovatno povećava značaj Berlina kao sedišta fondacija.“
(Dojče vele)
[adsenseyu6][adsenseyu5]
