Britanija je vladala Indijom oko 200 godina, što je bio period velikog siromaštva i gladi. Bogatstvo Indije potrošeno je u ta dva veka. Renomirana ekonomistkinja, Utsa Patnaik, koja je istraživala fiskalni odnos kolonijalne Indije i Britanije, pokušala je da odgovori na pitanje koje muči brojne Indijce: koliko su novca tačno Britanci uzeli od Indije?
Patnaikova je u svom eseju objavljenom u novinama Univerziteta Kolumbija, rekla da je Britanija Indiju “iscedila” za 45 biliona dolara, što je do današnjeg dana i te kako doprinelo siromaštvu ove zemlje.
[adsenseyu1]
Patnaikova je rekla da su ožiljci kolonizacije i dalje vidljivi, uprkos tome što je Britanija napustila Indiju pre 70 godina. “Između 1765. i 1938. godine, ukupna količina iscrljenog novca jeste 9,3 biliona funti odnosno 45 biliona dolara. To je dovelo do izvoza viška prihoda i do kamatne stope od 5%”, rekla je Patnaikova.
Ona je dodala da Indijcima nikada nije dat kredit za dug, za njihove dragocene resurse poput zlata, koje je hranilo britanski narod.
Prema istraživanju, prihod zemlje bio je miran tokom perioda od 1900. do 1945-46. godine. Od 1900. do 1902., Indiji kapital je rastao . Indija je tridesetih godina imala drugu najveću zaradu od izvoza na svetu.
Svake godine, kako tvrdi Utsa, Britansci su trošili resurse u vrednosti od 26 do 36% vladinog budžeta. Ovo je promenilo putovanje Indije ka “razvijenoj” naciji. Ekonomisti veruju da bi zemlja živela mnogo bolje, da su ove zarade ostale u zemlji i imala bi bolje zdravstvene i socijalne uslove.
Patnaikova je rekla da dok su ljudi u Indiji umirali zbog neuhranjenosti i bolesti, Britanci su i dalje uzimali novac od siromašnjih Indijaca. Tokom 1911. godine životni vek Indijaca bio je samo 22 godine.
Ona je rekla da je Britanija izvozila hranu i nametnula visoke poreze, koji su širili glad u Indiji i umanjili njihovu kupovnu moć. Što se ekonomije tiče, godišnji kapital od potrošnje namirnica, što je bilo 200 kg 1900. godine spao je na 137 kg posle Drugog Svetskog rata 1946. godine.
Ona kaže da je pozicija Indije u vreme nezavisnosti bila veoma sumorna, zbog svih socijalnih faktora.
Pre Utse, lider Kongresa i pisac Saši Tarur je u svojoj knjizi “Neslavna imperija” (Inglorious Empire) nazvao britanskog premijera Vinstona Čerčila, koji je smatran najvećim vođom i zaštitnikom slobode govora tokom rata, “jednim od najgorih genocidnih diktatora”.
“Ovo je čovek zbog kojeg nas je Britanija lišavala slobode i demokratije, i ima toliko krvi na rukama kao neki najveći diktator 20. veka”, rekao je prilikom jednog intervjua.
Webtribune.rs
