Pre tačno 40 godina, Vijetnamci su se probili u Sajgon, iznenadivši Amerikance. Pored toga što su hrabro branili svoju državu, Vijetnamci su koristili i superoružje jedne sile kako bi pobedili drugu.
Da biste shvatili do koje mere je sve to išlo, pomenućemo da su Amerikanci izgubili više od 2.000 aviona, dok su Vijetnamci izgubili samo 131 avion.
Ovakav rezultat Vijetnamaca naspram supersile sa gotovo neograničenim vojnim resursima je bio moguć samo zbog nadljudske snage koju su uložili Vijetnamci.
Rat je počeo 1954. godine, a završio se pobedom Vijetnamaca 30. aprila 1975. godine. Narod Vijetnama je morao da podnese brojne žrtve radi ove pobede. Vijetnamsko vođstvo je evakuisalo čitave gradove (600.000 od 800.000 ljudi iz grada Hanoj se preselilo iz grada u okolna naselja. Deca su išla u školu sa lišćem na ramenima radi kamufliranja zbog vazdušnih napada. Transportni kamioni su se preko dana sakrivali u džungli, a preko noći kretali.
[adsenseyu1]
Vijetnamski inženjeri su izmislili potopive mostove koji se nisu mogli videti iz vazduha. Takođe su razvili i složenu mrežu tunela, od kojih su neki prolazili i ispod američkih oblasti, pomoću koje su mobilisali vojsku, hranu, civile i ranjene.
Svaki metak je bio vredan. Vijetnamska protivvazdušna jedinica je 22. decembra 1972. godine oborila F-111 bombardera koji se kretao brže od zvuka. Ono što je fascinantno jeste da je u protivvazdušnom oružju bilo samo 19 raketa kada je američki avion uočen.
Iako su kritični faktori za pobedu Vijetnamaca bili moral, patriotizam, superiorna obuka i verovanje u pravednost, ne može se zanemariti činjenica da su Vijetnamci dobijali neiscrpne količine oružja od Rusije.
Za vreme pedesetih i šezdesetih godina prošlog veka, Moskva nije intervenisala u jugoistočnoj Aziji. Premijer Nikita Hruščov je želeo da izbegne novi nuklearni obračun poput onog 1962. godine na Kubi. Međutim, njegovi naslednici Aleksej Kosjigin i Leonid Brežnjev, želeli su da pomognu vojnim putem.
Rusi dolaze
Do proleća 1967. godine, iz Rusije je u Severni Vijetnam pristigla ogromna količina pomoći.
Do kraja šezdesetih godina, više od tri četvrtine vojne i tehničke opreme stizalo je u Severni Vijetnam iz Moskve. Smatra se da Severni Vijetnam ne bi uspeo da se odbrani od američkih aviona, radara i protivvazdušne artiljerije da nije bilo oružja iz Moskve.
Ruske vojne zalihe su potpuno promenile ishod rata. Za razliku od onoga što možete videti u holivudskim filmovima, Vijetnamci se nisu borili samo lukavošću i kamuflažom, već su i udarali na Amerikance svom snagom. U njihovom arsenalu se nalazilo 2.000 tenkova, 7.000 topova, preko 5.000 protivvazdušnih sistema 158 bazuka za gađanje aviona sa površine.
Nova oružja iz arsenala Moskve su bila dosta naprednija od američkih, zbog čega je sve više dolazilo do prestrojavanja američke vojske. Američki avioni su padali kao od šale.
Čitavi talasi američkih aviona su obarani sa neba zahvaljujući paljbi vijetnamskih protivvazdušnih sistema. Prvi američki avion je oboren u avgustu 1965. godine.
U početku su opremom upravljali Rusi, ali su kasnije i Vijetnamci obučeni da njom rukuju.
Avioni koji su preživeli ove brutalne napade bi ubrzo postali mete MiG-17 i MiG-21 aviona, koji su bili vođeni ka svojim metama zahvaljujući ruskim radarima.
Nećete verovati, ali 1965. godine se protiv 660 američkih aviona borilo samo 30 MiG aviona. Uprkos tome, Amerikanci su izgubili 46 F-4 borbenih aviona, od kojih su 13 oborili MiG avioni.
Vijetnamsko Vazduhoplovstvo je 1966. godine dobilo najnovije MiG-21 presretače. Dva MiG-21 aviona su 7. jula oborila F-105 avion ruskim vazduh-vazduh projektilom, izazivajući paniku u Vazduhoplovstvu SAD.
Vijetnamski piloti su bili sve više upoznati sa ruskim borbenim avionima. MiG-21 je bio superiorniji po pitanju brzine, a zajedno sa MiG-17 avionima je korišćen za sabijanje američkih aviona u „sendvič“.
Američki piloti su postali toliko uplašeni da su bežali sa mesta borbe.
Rano upozorenje ruskog vojnog obaveštajstva je spasilo brojne vijetnamske živote. Ruski brodovi u Južnokineskom moru su javljali vijetnamskim snagama da ka njima lete američki B-52 bombarderi iz Okinave i Guama. Vijetnamci su zatim evakuisali vojsku i civile pre nego što je neko mogao da strada, iako je pričinjena velika šteta.
Rusija je Vijetnamu slala i medicinske zalihe, hranu, naftu, mašine i rezervne delove. Za razliku od materijala i oružja koje je slala Kina sa odloženim plaćanjem, većina ruskih zaliha nije zahtevala nikakve kredite već su bile isključivo u obliku pomoći. Rusija je za ceo rat ukupno donirala oko 2 miliona današnjih dolara Vijetnamu.
Krajem marta 1965. godine, Brežnjev je najavio da se mnogi sovjetski državljani javljaju da služe kao dobrovoljci u Vijetnamu. Međutim, za to nije bilo potrebe. Od jula 1965. do kraja 1974. godine, Vijetnam je posetilo oko 6.500 ruskih oficira i generala, ali i više od 4.500 vojnika i narednika s ciljem „savetovanja“. Pored toga, ruske vojne škole i akademije su obučavale više od 10.000 vijetnamskih vojnika. Samo 13 sovjetskih državljana je izgubilo život u konfliktu.
Kalašnjikov naspram Kolta
Slika je bila mnogo jezivija na zemlji, i to za Amerikance. Rat u Vijetnamu je bio prvi konflikt u istoriji u kom su sa obe strane intenzivno korišćene puške.
Vijetnamski vojnici su imali sreće da dobiju najnapredniju pušku u tom periodu – AK-47. Kalašnjikov je posedovao lakše metke, pa su Vijetnamci mogli da nose i po 350 metaka po osobi, što im je omogućilo da se duže bore protiv neprijatelja a da ne ostanu bez municije. Takođe, puška je savršeno odgovarala za vijetnamske vlažne uslove.
S druge strane, Amerikanci su imali dosta slabiji Kolt M16, koji se često zaglavljivao.
Bilo je i dosta slučajeva da su čitavi američki vodovi stradali zbog neispravnih M16 pušaka.
Situacija je bila toliko ozbiljna da su Amerikanci počeli da uzimaju kalašnjikove koji su pripadali mrtvim vijetnamskim vojnicima.
Međutim, to je bio mač sa dve oštrice, pošto su na taj način rizikovali da ih upuca neko od „njihovih“ jer su AK-47 i M16 imali veoma različit zvuk pucanja.
Ruska oružja su bila toliko dobra i superiornija, da su Kinezi počeli da kradu opremu prilikom prolaska kroz njihovu teritoriju. Moskva je bila primorana da šalje oružje putem mora kako bi bila sigurna da će zalihe stići do Vijetnamaca.
Američki gubici bi bili i veći da je Rusija slala oružane snage sa najnovijim oružjem u Vijetnam. Na primer, OSA raketni čamci, koje je Indija koristila da uništi luku Karači 1971. godine, nikad nisu došli do vijetnamske mornarice.
[adsenseyu4]
Ovi čamci naoružani Styx raketama su mogli da razore američku mornaricu. Moguće je da su se Rusi uplašili da će Amerikanci izvesti nuklearni napad na Vijetnam ukoliko izgube neki od većih brodova-nosača aviona.
Takođe se navodi da su se Vijetnamci žalili da su dobijali zastarele projektile. Smatra se da je do toga dolazilo zbog toga jer su se Rusi plašili da bi Vijetnamci mogli da odaju njihove tajne Kinezima.
Završnica
Vijetnamski generali prosto nisu želeli da podlegnu američkoj sili. Oni su svojom briljantnom strategijom primorali SAD da povuku svoje snage iz Sajgona.
Vijetnamski tenkovi su 30. aprila 1975. godine uspeli da se probiju kroz kapije predsedničke palate u Sajgonu. Ambasada SAD u drugom vijetnamskom gradu je demolirana, a ambasador je evakuisan. U ratu je stradalo ukupno 58.200 Amerikanaca, pri čemu je još 150.000 povređeno, a 1600 nestalo.
Webtribune.rs
