Jedna studija je nedavno prezentovala neverovatne rezultate koji su pokazali da je moždana aktivnost kod pacijenata postojala čak i do deset minnuta nakon što su isključili aparate.
Iako su oni bili klinički mrtvi (srce im više nije radilo), iznenađujući rezultati studije otkrivaju električku aktivnost u mozgu nakon što je njihovo srce prestalo da kuca i nakon što su nastupili drugi indikatori kliničke smrti.
[adsenseyu1]
Studija koju je sproveo Univerzitet u Ontariju je proučavala delta talase koji se vezuju za fazu dubokog sna, što je istraživačima nagovestilo da svako ima različito iskustvo smrti. Tokom rada oni su istraživali snimke elektroencefalograma koji su određivali postojanje moždane aktivosti kod pacijenata.
Pacijenti se uglavnom smatraju mrtvim kada se na EKG monitoru više ne pojavljuju otkucaji srca, odnosno kada se proglasi vreme smrti. Tada i njihova moždana aktivnost uglavnom nestaje. Međutim, kod jednog od četiri pacijenata, ta moždana aktivnost u vidu delta talasa se održala čak 10 minuta nakon smrti. Istraživači su se zapanjili i nisu isključili neispravnost aparata iako je njihova ispravnost bila prethodno proverena.
Istraživači su takođe napomenuli da nisu pronašli dokaz da postoji „talas smrti“ odnosno nalet moždane aktivnosti koji se javlja nekoliko trenutaka pred smrti niti bilo kakvu aktivnost koja se isključivo vezuje za sam trenutak prestanka rada srca.
Ovakvi rezultati mogu stvoriti probleme koji se tiču donacije organa jer, po rečima istraživača, postoji potencijal za „medicinske, etičke i legalne nesuglasice“ jer se trenutno smrt određuje cirkulacijom.
Drugi faktori koji se moraju uzeti u razmatranje su mali broj ispitanika i činjenica da su svi pacijenti bili vrlo bolesni i da su uzimali teške sedative.
Bez obzira na sve, ovi rezultati su prouzrokovali interesantna pitanja i možda će jednog dana biti osnova za zasnivanje novih teorija o smrti.
Webtribune.rs
