Proces izgradnje BiH po bošnjačkim mjerilima, Zapad sprovodi već tri decenije.
Ono što nisu uspjeli postići u Dejtonu, nastavili su silom, kažnjavanjima, nametanjima visokih predstavnika, prenosom nadležnosti i suspendovanjem demokratije. Cilj im je bila razgradnja Dejtona i jačanje zajedničkog nivoa vlasti na uštrb autonomije Republike Srpske, ali umjesto unitarne BiH dobili su neodrživ protektorat.
Da bi dodatno ojačali njegove klimave stubove, uključili su se i u domen kulture sjećanja da bi „zabetonirali“ narative koji odgovaraju isključivo bošnjačkim interpretacijama građanskog rata i političkih događaja devedesetih godina uvodeći ponovo restriktivne mjere.
Uz to, kolektivni Zapad je pokazao spremnost da neutrališe svako po njima apokrifno tumačenje iz Republike Srpske. Te aktivnosti Zapada se potpuno podudaraju sa bošnjačkim revizionističkim pokušajima da bližu i dalju istoriju redefinišu isključivo kroz prizmu njihovih savremenih političkih mitova koji su nastajali posljednje tri decenije.
I jedni i drugi su saglasni da nema unitarne BiH ukoliko se svi ti njihovi politički obojeni narativi ne dovedu na nivo aksioma čije propitivanje podliježe krivičnoj odgovornosti, a svi negatori tih tzv. “istina” ne budu iza brave.
Ono što je glavno pitanje jeste koliko su uspjeli u tome?
[adsenseyu1]
Zapadni dio tzv. međunarodne zajednice u BiH, kroz fondove i različite “štiftunge” investirao je mnogo novca u programske aktivnosti na teme kao što su pomirenje, pa do ljudskih prava, transparentnosti, ratnih zločina, kulture sjećanja, medijskih sloboda, itd, a sve to kroz jasne ideološke postavke globalizma, multiklulturalizma, ideologije ljudskih prava, neoliberalizma i sl.
Cilj je bio uspostaviti jednu novu prozapadnu elitu u Republici Srpskoj, formatiranu po antinacionalnim načelima, kritički orijentisanu prema srpskim simbolima, kulturi i istoriji, usmjerenu prema nekoj novoj “kalajevskoj” viziji tzv. “bosansko-hercegovačkog društva” i finansijski dovoljno zavisnu od zapadnih izvora, da bi lojalnost prema nametnutoj dogmi postala neupitna.
Drugim riječima, cilj je bio napraviti tzv. “Drugu Republiku Srpsku”.
Ipak, nakon skoro tri decenije i par izuzetaka, koje danas predstavljaju opskurni autošovinisti skromnih dometa i primanja, njihov projekat stvaranja prozapadne elite je vidno propao.
Srpski simboli, narativi, perspektive, kulturni obrazac, vjerovanja i naučne istine su opstali nakon brojnih pritisaka i udara, prosto jer su čvrsto ukorijenjeni u srpski nacionalni identitet kojeg ne mogu promijeniti niti “štiftunzi” niti fondovi i seminari po hotelima.
Upravo će ti narativi postati otvorena meta kolektivnog Zapada, jer su ustanovili da su ranije “soft” metode bile neuspješne.
Srbi iz Republike Srpske su ostali Srbi, još više utemeljeni u vlastitom identitetu, a pokušaj stvaranja lojalnih pravoslavnih “Bosanaca i Hercegovaca” postao je samo bacanje novca. Sve to je navelo zapadnu oligarhiju u BiH da se odluče za mnogo agresivnije metode.
Kao pravi okupatori, uveli su restirktivne mjere da bi neutralisali srpske politike i narative. Tako smo dobili (ponovo) verbalni delikt kao krivično djelo, zatim su volju visokog predstavnika nametnuli kao vrhovni zakon čije nesprovođenje vodi u zatvor i odlučili su da sankcionišu kompletan državni vrh Republike Srpske.
Posebno su se pozabavili Miloradom Dodikom – srpskim liderom i simbolom otpora. Ne samo što mu sude jer je vršio svoju ustavnu nadležnost, odbijajući nametanja nepostojećeg visokog predstavnika sa nepostojećim ovlašćenjima i sa okupacionom silom iza svojih leđa, nego zato što danas upravo on kroz svoje političko djelovanje snažno brani ne samo Republiku Srpsku, nego sistem simbola i narativa koje bi Zapadni faktor najradije obrisao gumicom.
Zato nije bilo dovoljno da samo njega sankcionišu, nego su morali da to učine i njegovom Igoru i Gorici, da bi napadajući porodicu pokazali koliko su daleko spremni da idu u svojoj bezkrupuloznoj političkoj borbi.
Ali, rezultat takvih pritisaka nije strah i pokoravanje, nego prkos i otpor. Kao da ništa nisu naučili od svojih prethodnika i sunarodnika koji su takođe silom pokušavali da mijenjaju ljude i simbole na ovim prostorima.
A da je nervoza prisutna u redovima kolektivnog Zapada u BiH, više je nego primjetno. Čak se i ne pravdaju izlizanim argumentima iz domena međunarodnog prava, nego sve otvorenije pokazuju da ne mare ni za pravo ni pravdu.
Imenovanje Šmita van svih procedura i kart blanš da u BiH trenira diktatorske vještine, govori koliko su im kandže provirile kroz bijele rukavice. Kao da su u silnoj želji da po svaku cijenu disciplinuju Srbe, unište Republiku Srpsku i smaknu Milorada Dodika, zanemarili da takvim politikama krče put za potpuno suprotan scenarij.
I dok Šmit udara posljednje eksere u kovčeg državne zajednice uz zapadne aplauze, Srbi manifestuju odlučnost da brane Republiku Srpsku, svoje simbole, imovinu i institucije.
Kuju Srbi odbambene planove, pa nije ni čudo što se šefica političkog odjeljenja Ambasade Velike Britanije u Sarajevu, Helen Fluker, regionalno uzmuvala, pa istražuje koliku podršku Dodik ima i u Srpskoj i van nje.
Mnogo toga interesuje političku Helen. Od toga kako Mile stoji u Matici pa do pitanja da li će ga naša policija braniti svim sredstvima ukoliko mu presude anglo-sudije u Sarajevu.
Ni jedan odgovor joj se nije dopao.
Otići će zbunjena jednog dana iz BiH. Baš kao i Šmit.
Najnovije i najvažnije vesti i analize na našem Telegramu – Prijavi se
Aleksandar Vranješ, ambasador BiH u Srbiji
(Tribina je održana 5. oktobra u Pres-centru UNS, uz podršku Predstavništva Republike Srpske u Srbiji)
[adsenseyu4]
Pratite tokom 24 sata naše najbolje vesti samo na Vkontakte
Otvorite novu mrežu Truth Social
