U gradu Palmira u Siriji se pod zaštitom ruske vojske sprovodi veoma tajno iskopavanje čiji je cilj otkrivanje biblijskih jevrejskih antikviteta.
Tri neimenovana izraelska arheologa zajedno sa ruskom vojskom učestvuju u iskopavanjima tokom kojih su već otkriveni neki hebrejski antikviteti. Oni bi mogli da iskoriste otkrića da dokažu svoje istorijsko prisustvo u regionu.
Rusi su uspostavili kamp i vojnu bazu unutar arheološke oblasti u Palmiri kratko nakon što su preuzeli grad od ISIS-a.
[adsenseyu1]
Izvori navode da ruski vojnici već neko vreme sarađuju sa plaćenicima i vojnicima sirijskog režima u Siriji, istražujući arheološke artefakte. Međutim, Rusi su ubrzo istisnuli snage režima i ostali jedina sila u istorijskom gradu punom blaga i retkih antikviteta.
Možda je to razlog zašto je Moskva požurila da zauzme ovaj grad svojim brojnim kopnenim snagama i vazdušnim operacijama.
Brojni gubici koje su Rusi imali na frontu Palmire daju jasnu sliku o tome kako je Palmira za njih važna. Rusi su tamo izgubli najviše vojske od početka intervencije u Siriji.
Izvori navode da su Rusi ogradili svoj kamp u srcu istorijskog grada i da ne puštaju osoblje i vojnike režima da se približe ovom kampu.
Ova procedura je stupila na snagu s dolaskom tri strana stručnjaka koji Palmirom šetaju uz pratnju čuvara. Oni odsedaju u ruskom kampu.
Izvori navode da stručnjaci komuniciraju sa Rusima isključivo putem tumača. Njihov rad je ograničen uglavnom na traženje jevrejskih zapisa koji bi mogli biti dokaz da je Palmira jevrejski grad.
Stručnjaci fokusiraju svoje aktivnosti na sledeće oblasti: al Naserov luk, Bel hram, Balšamin hram, Dioklecijanov kamp. Oni su sproveli veća iskopavanja u ovim oblastima s ciljem otkrivanja dubljih slojeva koji nisu otkriveni prilikom prethodnih iskopavanja.
Kod al Naserovog luka su pronađeni mumija i izvesna količina zlata, a navodi se da je glavni cilj pronalaženje kamenih grobnica koje sadrže hebrejske zapise.
Smatra se da su ovi hramovi namerno uništeni kako bi se opravdalo dalje iskopavanje i dovođenje nepoznatih stručnjaka. Stvar je u tome što je iskopavanje dubljih slojeva bez prethodnog uništenja moglo oštetiti ova nalazišta, te se niko nije usudio da ih dublje pregleda ranije.
[adsenseyu4]
Prema rečima dr Alija Šeikmusa, predsednika Sirijske asocijacije za zaštitu arheoloških nalazišta, prethodna iskopavanja i proučavanja u Palmiri nisu otkrila nikakve tragove da su Jevreji živeli na toj teritoriji osim sinagoge čiji su ostaci transportovani u Nacionalni muzej u Damasku.
Ali Šeikmus je istakao da su Rusi uložili velike napore za zauzimanje Palmire i dobijanje odobrenja za iskopavanje tog arheološkog nalazišta i njegovu restauraciju iako nisu dovoljno stručni za sirijska arheološka nalazišta.
On je dodao da sve aktivnosti u Palmiri i na drugim arheološkim nalazištima predstavljaju jasno kršenje principa zaštite međunarodnog nasleđa.
Jedan od najvažnijih arheologa koji su bili umešani u istraživanje Palmire jeste norveški profesor Jorgen Kristijan Majer sa Univerziteta u Bergenu.
On je rekao da nije čuo da se trenutno sprovode iskopavanja u Palmiri i da mu je čudno da se tako nešto uopšte sprovodi u trenutku kada je restauracija prioritetnija. Takođe je rekao da u Palmiri nisu pronađeni nikakvi jevrejski antikviteti osim ostataka sinagoge i par natpisa sa jevrejskim imenima. On je rekao da nema sumnje da je bilo Jevreja u Palmiri i da je to sasvim normalna pojava koja se može uočiti i danas.
Profesor Majer veruje da čak ni otkrivanje jevrejskih zapisa u Palmiri ne bi bilo dovoljno da se dokaže da je to bio jevrejski grad jer postoji mnoštvo dokaza koji potvrđuju da su u Palmiri većinom živeli ljudi koji su govorili aramejskim jezikom i koji imaju sirijsko poreklo.
Navodi se i da je pored Jevreja u gradu bilo i Grka i Rimljana, ali i drugih etničkih grupa iz raznih delova Bliskog istoka. Palmira je bila višejezična, multikulturalna i multireligijska sredina. Ovakve mešavine različitih elemenata su normalne za veća carstva. Isto kao što Jevreji sada mogu tvrditi da je to bio jevrejski grad, mogli bi i Grci i Rimljani tvrditi da je njihov.
Jedne od najvažnijih novina na hebrejskom jeziku su pisale o jevrejskim zapisima u Palmiri i tome kako se Izraelci plaše da je neko ukrao te zapise.
Pominju se stihovi iz Knjige deuteronomije koji su navodno bili urezani na kamenom ulazu u nalazište, a koji se vide na fotografiji jednog arheologa iz 1933. godine. Međutim, danas niko nema nikakve informacije o ovom kamenu.
Novine su navele da je Palmira bila sedište velike jevrejske zajednice, što potvrđuju zapisi koji su se nalazili na dva jevrejska groba iz trećeg veka pre nove ere pronađena kod Haife.
Pored toga, pominju se i dva hebrejska teksta i to kako su oni fotografisani tridesetih godina prošlog veka, ali da o njima danas niko ništa ne zna i da su to verovatno tekstovi za kojima se danas traga u Palmiri.
Neki pokušavaju da pripišu izgradnju Palmire kralju Solomonu, ali neuspešno.
Inače, treba napomenuti da mnogi arheolozi koji su proučavali jevrejsku religiju znaju za čuvenu tvrdnju rabina Johanana Baranbahe koji je rekao: „srećan je onaj koji uništi Palmiru“. Zaista, Rimljani su jednom uništili Palmiru, ali da li se to uništenje može uporediti sa onim što je Islamska država učinila ovom fenomenalnom gradu?
Webtribune.rs
