Ubistvo Džordža Flojda, 25. maja, nenaoružanog Afroamerikanca, od strane belog policajca u Mineapolisu, u Minesoti, šokiralo je svet i pokrenulo masovne proteste protiv rasizma i policijske brutalnosti u desetinama gradova SAD-a, pa sve do Evropske unije, usred globalne pandemije.
Ono što je počelo kao spontana, mirna demonstracija protiv lokalne policije, brzo se transformisalo u vandalizam, paljenje i pljačku nakon upotrebe gumenih metaka i suzavaca od strane policijskih snaga protiv demonstranata, dok je početni podstrek za nerede verovatno bio rad očiglednih provokatora, odnosno agenata, ubačenih u proteste.
[adsenseyu1]
Tokom nekoliko dana, nemiri su se proširili i na gradove širom zemlje, uključujući glavni grad nacije, nakon čega je američki predsednik Donald Tramp pretio da će pozvati na Zakon o pobuni iz 1807. godine kako bi rasporedio vojsku i Nacionalnu gardu na američkom tlu, a savezne sile nisu korišćene od 1992. godine, tokom nemira u Los Anđelesu, a nakon slučaja Rodni King.
Rasprava o katalizatoru protesta iznedrila je čitav niz teorija. Predvidljivo, liberalni jastrebovi izneli su smešne tvrdnje sugerišući da „ruski agenti“ stoje iza nemira, što je nastavak naracije da Kremlj stoji iza paljenja rasne tenzije u SAD-u, koja je počela još tokom izbora 2016. Tramp i republikanci su na sličan način oživeli mit o „spoljnim agitatorima“ .
Sa druge strane, mnogi od onih koji tvrde da podržavaju proteste demantovali su poslednju teoriju, podržavajući prvu, iako obe podjednako pokazuju prezir prema legitimnim zahtevima demonstranata. Međutim, obe lažne teorije nose sa sobom skriveni faktor, a to je pokušaj otimanja pokreta u svoje svrhe.
[adsenseyu4]
Verovali ili ne, mogla bi da postoji trunka istine u optužbama koje dolaze uglavnom od političke desnice o mogućoj ulozi zloglasnog liberalnog investitora, milijardera i „filantropa“ Džordža Soroša i njegove Fondacije za otvoreno društvo (OSF).
Ironično je da, kada bi neko od desničarskih ličnosti, kome je Soroš omiljena meta, bio svestan njegove instrumentalne uloge u padu komunizma, priređivanjem različitih protesta podržanih od strane CIA-e u Istočnoj Evropi koji su srušili socijalističke vlade, onda on verovatno ne bi bio predmet njihovog podsmeha.
Institut mađarskog poslovnog magnata, kao i druge nevladine organizacije uključene u operacije promene režima SAD-a, kao što je Nacionalna zadužbina za demokratiju (NED), u velikoj meri predstavlja front za CIA-u koja se štiti tokom destabilizacije američkih protivnika.
U post-sovjetskom svetu, nacije širom Centralne Azije, Istočne Evrope, Bliskog Istoka i šire, dobro su se upoznale sa političkim potresima koje je izazivao ovaj međunarodni finansijer i njegova mreža. Konkretno, vlade koje su za vreme vlasti predsednika Vladimira Putina naginjale toplim odnosima sa Moskvom, postale su žrtve mahinacija Soroša.
[adsenseyu1]
Pod Putinovim prethodnikom Borisom Jeljcinom, Soroš je izvršio ubistvo države masovnom privatizacijom bivše državne imovine u Istočnom bloku. Suprotno tome, Putinova administracija tokom perioda od dve decenije je obnovila rusku ekonomiju ponovnom nacionalizacijom svoje industrije nafte i gasa. Njena dva energetska giganta, Gazprom i Rosneft, kompanije su pod državnom kontrolom.
Kao rezultat toga, većina ozloglašenih ruskih oligarha, koji su se bogatili preko noći, tokom ekstremnih politika slobodnog tržišta tokom devedesetih napustila je zemlju. Sada tako brzo nagomilavanje bogatstva na štetu nacije nije dozvoljeno. Iako ekonomska nejednakost u Rusiji i dalje postoji, ona se nikako ne približava Jeljcinovoj eri u kojoj je prosečan životni vek smanjen za punu deceniju.
U poslednjoj deceniji, u samim Sjedinjenim Državama pojavio se osećaj uznemirenosti koji su prethodno širile na vlade širom juga. Rezovi CIA-e u neprofitnom industrijskom kompleksu imali su ključnu kontrarevolucionarnu ulogu u kooptiranju i, na kraju, poništavanje takvih protesta trebalo je da donese sistemsku promenu u američkom političkom sistemu.
[adsenseyu4]
Krajem 2011. godine pokret „Okupiraj Vol Strit“ se pojavio u finansijskoj četvrti Njujorka, protiv produbljivanja globalne ekonomske nejednakosti posle Velike recesije i protesti su se brzo proširili na druge gradove i kontinente.
U samo nekoliko meseci, protestanti su proterani sa Donjeg Menhetna i sam antikapitalistički pokret je u velikoj meri preusmeren prema reformizmu i dalje od svojih prvobitnih radikalnih namera.
Takođe je otkriveno da je poreklo pokreta i njegova marketinška kampanja povezana sa Demokratskom partijom, progresivnog političkog centra koji prima značajne donacije od nikog drugog, nego od Džordža Soroša i OSF.
Nastao samo dve godine kasnije, koreni pokreta „Black Lives Matter“ nisu bili samo u organizovanju zajednice, već su delimično crpili inspiraciju iz pokreta „Okupiraj“.
Nažalost, sličnosti među njima nisu se ograničile na zajednički nedostatak jasnoće u njihovim zahtevima, već su suočene sa istom dilemom da budu apsorbovane u sistem. Iako je OVS ubrzo suzbijen nakon obećavajućih početaka, rukovodstvo BLM-a postalo je karijerno orijentisani aparat Demokratske stranke.
Demokratska stranka je putem neprofitnog industrijskog kompleksa savladala dovođenje raznih društvenih pokreta pod svoje upravljanje u ime Vol Strita kako bi javna sredstva prešla u privatnu kontrolu kroz različite fondacije.
Srđa Popović
Ličnost koja se misteriozno pojavila na sceni u prvim danima OVS-a povezanim sa Sorošem bio je srpski politički aktivista Srđa Popović, osnivač „Otpora!“ i Centra za primenjene nenasilne akcije i strategije, političke organizacije koje su predvodile proteste 2000. godine i svrgnule demokratski izabranog predsednika Srbije Slobodana Miloševića, poznatija kao „Buldožer revolucija“.
Ubrzo nakon Popovićevih konsultacija sa aktivistima u parku Zukoti, dokumenti Vikiliksa otkrili su značajne veze beogradskog organizatora sa američkim obaveštajcima preko globalne obaveštajne platforme Stratfor (poznate kao „senka CIA“), otkrivajući stvarne motive njegovog mešanja u američku politiku spoljne podrške OVS-u, dok pokušava da sabotira popularni pokret.
Kako se njihova uloga kao instrumenta američkog režima u Srbiji menja, Otpor i Centar za primenjene nenasilne akcije i strategije su dobili finansijsku podršku posrednika CIA-e kao što su NED, OSF, Freedom House i Američka agencija za međunarodni razvoj (USAID), kao i bostonski Institut Albert Einstein koji je osnovao američki politikolog Džin Šarp.
Počevši od Buldožer revolucije u Srbiji, uspešna formula koja je zbacila Miloševića proširila se i na druge države Srednje Azije i Istočne Evrope svrgavajući vlade koje su odolevale širenju NATO-a i drakonskoj štednji Evropske unije u korist ekonomskih veza s Moskvom.
O njima se u medijima naširoko govorilo kao „obojenim revolucijama“, a uključivale su Revoluciju ruža 2003. u Gruziji, Narandžastu revoluciju 2004. u Ukrajini i Majdan iz 2014. godine, kao i Revoluciju tulipana 2005. u Kirgistanu, između ostalih.
Nakon toga, Srđa Popović i CANVAS takođe su pozajmili sistem u Egiptu tokom prethodnika Arapskog proleća u Pokretu mladih 6. aprila koji je svoj znak pesnice prisvojio od organizacije Otpor! Njihovi otisci mogu se naći širom pobune u Arapskom proleću, koja je započela kao protest zbog uklanjanja nepopularnih vođa u Egiptu i Tunisu, ali su pažljivo uvučeni u zemlju da bi sačuvali despotske zapadno prihvatljive sisteme koji su ih u početku stavili na vlast.
Zemlje sa američkim protivnicima na vlasti poput Libije i Sirije videle su da njihovi protesti ubrzano prerastaju u preporod Al-Kaide i terorističke ratove sa katastrofalnim posledicama. Ovaj recept je takođe prenesen i u Latinsku Ameriku, u Venecuelu, pri čemu je samoproglašeni „privremeni predsednik“ i opozicioni lider Huan Gvaido prošao obuku od CANVAS-a.
Protesti zbog smrti Džordža Flojda, sigurno su počeli spontano. Ipak, ponovo smo videli kako društveni pokreti postaju politička utakmica i da su kratkog daha.
Praktično je neizbežno da će protesti postati partizanski alat Demokratske stranke na predstojećim izborima 2020. godine kada nemaju konkretne političke planove, čak i ako donesu značajne promene u domaćoj policiji. Iako je rano reći da je ono što se događa u SAD-u zaista „obojena revolucija“, do trenutka kada shvatimo da jeste, moglo bi biti prekasno, zaključuje analizu Maks Peri za Fortruss.
Webtribune.rs
