Gotovo fizički, čulno svedoci smo rađanja novog istorijskog i civilizacijskog fenomena planetarnih razmera. Fenomena novog sveta, novog globalnog politickog poretka – poretka demokratskog totalitarizma iz nedara Zapadne, evro-americke, međunarodne zajednice.
Totalitarizma sa “demokratskim licem”. On na povrsinu izbija kao vrela, toksicna magma iz, doskora, nevidljive ali ne I nepoznate dubine s namerom da formira novu, ispranu svest kod ionako vec isprane svesti svojih komformistickih, lojalno zastrasenih podanika. Na delu je tektonika nevidjenog sveobuhvatnog mentalnog inzenjeringa.
Evropa I nasa civilizacija iskusila je do sada u svojoj novijoj istoriji dva totalitarizma – crni I crveni. Kakvu boju odrediti ovom najnovijem? Glavni dizajner I generator ovakvog poredka sveta vec poodavno, nazalost, su Sjedinjene drzave, odnosno njihov ideoloski, politicki, obavestajni i vojni establishment.
SAD ne mogu da funkcionisu bez svesti o svojoj misionarskoj izuzetnosti I bez globalnog neprijatelja koga, ukoliko ga nema, same proizvode. Ta izazovna, magnetna privlacnost komunistickog Sovjetkog saveza/kapitalisticke Rusije kao globalnog neprijatelja za SAD. Amerika je svoju politiku globalne dominacije, koju je od zavrsetka Drugog svetskog rata ostvarivala kroz nebrojene vojne intervencije, drzavne udare, tajne operacije, kroz proizvodnju gradjanskih ratova I kroz velike ratove na drugim kontinentima ( Vijetnam, Irak dva puta, Srbija, Avganistan ), od uvek smatrala benovolentnom, usreciteljskom hegemonijom.
I nikada do sada medjunarodno-pravno i krivicno nije snosila posledice, nije odgovarala niti placala ratnu stetu koju je drugima cinila. Proizvodnja haosa je I danas za SAD onaj prirodni, optimalni medjunarodni milje u kome ova drzava najefikasnije ostvaruje filozofiju svog medjunarodnog bitisanja I opstanka: biti prvi, biti jedini na spicu cvetskog vrha, bez ikoga pored sebe.
Od rata u Vijetnamu u kome su porazene, Sjedinjene drzave ni jedan veliki rat nisu se usudjivale da vode same, izmedju ostalog, da ne bi ponovo od strane svetskog, evropskog I dela sopstvenog javnog mnjenja bile osudjivane kao (neo)imperijalisticki agresor. Sto veca I sto lojalnija politicka koalicija iz redova savesnika, partnera, klijenata neophodna je Americi za ideolosko I politicko opravdanje rata koji bi vodila.
Sve do ovih dana NATO je Sjedijenim drzavama bio najvece takvo pokrice, mada vojno-tehnoloski od sekundarnog znacaja. Poodavno je NATO izasao iz “pelena”odbrambenog vojno-politickog saveza Severne Amerike I Zapadne Evrope uperenog na kolektivnu zastitu od SSSR-a.
Prerastao je u instrument americke gobalne dominacije. Stavise, prerastao je on u ekspanzionisticku, agresivnu, ratobornu I ofanzivnu silu prosirivsi podrucje svoje misije na Evro-Aziju : Ruso-Azija, Srednji Istok, Centralna Azija I, koliko sutra, Kina.
Ideoloskom I politicko-vojnom establismentu SAD nije bilo dovoljno to sto je, sa NATO-om, u svojoj politici slabljenja I definitivnog savladavanja Rusije “pokrio” Istocnu Evropu, od Baltika do Crnog mora (dugacka linija fronta nemackog nacistickog Treceg Rajha u napadu na Sovjetski Savez).
Pozeleli su I Ukrajinu kao poslednju odskocnu dasku pred svoj zavrsni “skok”. U totalnom ratu (osim direktnog angazovanja svog ljudskog materijala I direktne nuklearne razmene) koji su povele protiv Rusije sa ciljem njenog globalnog izolovanja, odsecanja, odstranjivanja, izgona iz Evrope I medjunarodne (zapadne) zajednice u Aziju I u krajnjoj liniji njenog ponistavanja kao drzave I naroda, Sjedinjene Drzave namecu demokratsku totalitarizaciju sveta.
Operacionalizuju doktrinu I viziju demokratskog totalitarizma. U tome im ovih dana svesrdno pomazu nekadasnje evropske kolonijalne imperije nalazeci satisfakciju u osecanju da im se vraca delic sjaja bivse svetske moci. Neocekivano, svoj doprinos nastupajucoj demokratskoj totalitarizaciji sveta daju I takvi, dojucerasnji, svetionici evropske neutralnosti koji su izgubili svoju dugo gajenu nevinost: Svajcarska ( stalna medjunarodna neutralnost), I Svedska I Finska (tradicionalna neutralnost). Doprinos Nemacke je poseban istoriski slucaj.
Otpoceo je sveobuhvatni, veliki, nevidjeni, lov modenih, “soficistiranih” varvara isprane svesti na Rusiju I sve sto je rusko. Nova, cetvrta, ili peta, Internacionala je na delu ali ovog puta je ne predvodi Staljin? Koliko do juce moglo se postaviti pitanje: na sta bi svet izgledao da, na primer, ne postoje Rusija I Kina? Odgovor na to pitanje danas postaje sve slikovitiji. Dzordz Orvel bi se verovatno upitao: “Kako to da su me tako brzo prevazisli?”
NEMAČKI TREĆI RAJH – EVROPSKA GEOPOLITIČKA PROŠLOST ?
Adolf Hitler je 18, decembra 1941.godine potpisao svoju direktivu br.21, nazvanu kodnim imenom “Barbarosa”, kojom je doneta odluka i aktiviran plan za otpočinjanje vojnih priprema Trećeg rajha za rat protiv Sovjetskog saveza/Rusije i njenog osvajanja, predvidjen za polovinu maja 1941.godine.
Uporedo sa ovim, pripreman je i razradjen sveobuhvatni plan ekonomskog porobljavanja, grandiozne pljacke, “eksploatacije” Rusije -industrijske, poljoprivredne, rudne, mineralne, naftne, na njenoj evropskoj teritoriji, do Urala. I plan njene teritorijalne podele i rasparčavanja, buduće njene robovske kolonizacije i uključenja u Veliki, čitaj, globalni nemački rajh.
Pod šifrovanim nazivom “Oldenburg” plan je donet 1.marta 1941.godine a priprema i organizacija poverena Hermanu Geringu. “Projekat” je 29. aprila pripremljen i razradjen do najsitnijih pojedinosti. Rusija je njime podeljena na četiri “ekonomska inspektorata”: Lenjingrad (kodno ime “Holstajn”), Moskva (“Saksonija”) Kijev (“Baden”) i Baku (“Vestfalija”) sa 23 ekonomske komande i 12 nižih ureda.
Memorandumom od 2.aprila 1941.godine Rusija se razbija, raščlanjuje na sedam državnih oblasti: Velika Rusija čije srce je Moskva; Belorusija; Ukrajina; Donjecki basen; Kavkaz; Srednja Azija sa Turkmenistanom, kao muslimanska jedinica; i Baltičke oblasti – Osland, kao celovita teritorija. Hitler je licno izabrao svoje “stare borce” za gaulajtere ovih oblasti: Lozea, za balticke zemlje, Kašea, za Moskvu, Fauenfelda, za Krim; Terbovena, za poluostrvo Kolu.
U svom članku “Geostrategija za Evroaziju”, u broju 5, septembar-oktobar 1997.godine časopisa Forin Afears, članku koji je prethodio objavljivanju knjige “Velika šahovska tabla” iste godine, Zbignjev Bžežinski je objavljuje geopolitičku kartu Evroazije.
U nju su, medju ostalim, ucrtane: zaokružena, potpuna “Evroatlantistička Evropa” ( bez ijedne evropske države izvan nje), koja svojom istočnom granicom, od Murmanska na severu do Crnog mora na jugu, uključuje delove zapadne Rusije, celokupnu Belorusiju i Ukrajinu, odseca Rusiju od čitave njene crnomorske obale, obuhvatajuci Gruziju i Jermeniju: i “Konfederalizovana Rusija” podeljena na “Rusiju”, “Siberiju” I “Dalekoistočnu republiku”.
Pomenutim nemačkim memorandumom Ukrajini se, u granicama mogućnosti, daje pravo na “autonoman nacionalni život” sa namerom da se pretvori u ekonomski i politički vazalnu državu i uključi u tzv, crnomorsku uniju. Ukrajini bi se poverila dvostruka “časna i poverljiva” misija: prehranjivati Rajh I “konstantno držati Moskvu u šahu”.
Galicija, nekada deo Ausrougarskog carstva, treba da postane teritorija Rajha kao i sve baltičke zemlje. Sa Krima trebe ukloniti svo njegovo stanovništvo, naseliti ga isključivo Nemcima i pretvoriti ga takodje u nemačku teritoriju Rajha kao i poluostrvo Kolu zbog rudnika, basen Volge, i Baku, zbog izvora nafte, koji će biti pretvoren u “nemačku vojnu koloniju”. Svi prostori Rusije, uključiv i srednjoaziske oblasti treba podeliti na “vazalne države” koje će vojna sila Rajha držati u podčinjenosti.
Šestog jula 1941.godine, kada je izgledalo da je pobeda na dohvat ruke, Hitler na jednoj konferenciji posvecenoj pitanju reorganizacije Istoka izjavljuje da “nikad vise ne sme se dozvoliti stvaranje jedne vojne sile zapadno od Urala, pa makar se morali boriti sto godina da bi to sprečili. Svi moji naslednici treba da znaju da nema sigurnosti za Nemačku ako zapadno od Urala postoji bilo kakva vojna sila.
Naš gvozdeni princip mora biti i ostati sledeći: niko drugi osim Nemaca ne sme nositi oruzje.” Nesto ranije, maja 1941.godine, na sastanku sa vodećim generalima Vermahta on kaže: “ Rat protiv Rusije ne može se voditi po zakonima časti. To će istovremeno biti borba ideologija i rasa i nju treba voditi oštrinom kojoj nema primera u prošlosti. Oficiri treba da se oslobode svojih zastarelih pogleda.
Znam da moje esesovske jedinice neće biti priznate od strane Sovjeta kao borci. Za uzvrat, očekujem da će politicki komesari biti likvidirani”. Prema general Jodlu, kada je u pitanju bila priroda rata u Rusiji na koju su generali gledali kao na sukob dveju armija, firer ga je smatrao borbom do istrebljenja između dveju nepomirljivih civilizacija u kojoj se zakoni koji su vladali u drugim ratovima ne mogu primenjivati na borbu protiv Rusije.
Hajnrih Himler, čija je specijalna misija u ratu protiv Rusije bila – istrebljenje Slovena i ruskog civilnog stanovništva za sta je, sa svojim SS trupama a posebno ajnsac grupama za sprovodjenje masovnog terora nad civilima ( ubijeno i masakrirano 750.000 ljudi ) imao odrešene ruke, 4.oktobra 1943.godine, u Poznanju, u obracanju generalima svojih SS vafen jedinica kaze: “Ruski narod treba da bude uništen, na bojnom polju ili pojedinačno i treba da iskrvari na smrt… Moramo biti lojalni, pošteni i bratski se odnositi prema onima koji su nasžše krvi – i samo prema njima.
Šta će se desiti jednom Rusu, ni najmanje me se ne tiče Da li će narodi živeti, prosperirati ili umreti od gladi ticžče me se samo utoliko ukoliko su oni robovi naše kulture… Mi, Nemci, jedini smo narod koji se pristojno odnosi prema životinjama i treba da se isto tako odnosi prema ljudskim životinjama…. Eto, sta ja hocu da usadim u dušu esasovaca kao jedan od najsvetijih zakona u budućnosti. Zahtevam od njih da takav stav imaju prema svim negermanskim narodima, a specijalno prema Rusima”.
Hitler je za svoga ministra za istocna pitanja imenovao službenog nacističkog ideologa Alfreda Rozenberga. Dva dana pred napad Nemacke na Sovjetski savez, u obraćanju onima koji će biti zaduženi i odgovorni za organizaciju osvojene ruske zemlje, kaže: “Ishrana nemačkog naroda predstavlja ove godine glavni nemački cilj na Istoku…Ne vidimo uopšte razlog koji bi nas obavezivao na to da s proizvodima tih dodatnih oblasti hranimo ruski narod.
TREĆI RAJH – AMERIČKI RAJH?
Šta nam u suštini danas govori aktuelni veliki, svetski rat u Evropi, najveći od okončanja Drugog svetskog rata u Evropi, maja 1945.godine?
Prvo, da Drugi svetski rat, kada su u pitanju Rusija I Sjedinjene države, nije završen, da se nastavlja. Za SAD – pitanje je biti ili ne biti hegemon, vladar sveta. Za Rusiju – opstanak kao države I naroda.
Drugo, kada je o Rusiji reč, geopolitički posmatrano sa stanovišta vladanja Evropom ( a time i svetom ). SAD su se ogolile kao nastavljač nemačkog nacističkog Trećeg rajha. Sjedinjene države preuzimaju njegovu ratnu, ekspanzionističku, osvajačku štafetu pohoda na Rusiju.
Za razliku od Hitlerove Nemačke koja je, prethodno pokorivši vojno, privredno, resursno Evropu ( osim Britanije i neutralnih Švajcarske, Švedske, Portugala, Španije i Turske ), sama svojom vojnom silom krenula u osvajanje i porobljavanje Rusije,
SAD ne kreću same i direktno već uz apsolutnu podršku političkih, propagandnih, vojnnih i finansijskih kapaciteta antiruske koalicije Evropske unije i NATO-a.
Ono čega danas postajemo svesni i čega smo svedoci je saznanje da je Drugi svetski rat, posebno njegova evropska “komponenta”, tj. borba savezničke antifašistučke koalicije Rusije, Britanije i SAD za slamanje Trećeg rajha, samo prividno (bio)završen.
Da je ratno-poratni globalni evropski geopolitički I bezbednosni poredak bio samo istorijski privremena pauza. Da su borba i rat za geoplitičko ovladavanjhe svetom preko osvajanja Rusoazije ( čitaj, poništenje Rusije ) nastavljeni.
U “kožu” Trećeg rajha odmah su uskočile Sjedinjene države sa svojim najvernijim ratnim saveznikom i partnerom Velikom Britanijom a ubrzo sa ostalim NATO partnerima, iz obe ratne koalicije.
Šta je to zajedničko nemačkom nacističkom Trećem rajhu i Sjedinjenim državama danas? Na prvom mestu namera, težnja za svetskom vladavinom, za vladanje svetom preko globalnog geopolitičko-geoekonomskog i prostorno-demografskog ovladavanja i gospodarenja Evro-Azijom i „uže“, Rusoazijom.
Izmedju nacističkog nemačkog Trećeg rajha i američkog liberalno-demokratskog rajha, dakako. ne postoji vulgarna istorijska i istoricistička analogija i paralela ali postoje brojni signifikantni elementi i „metodološki pristupi“ i postupci koji su im zajednički. Od onih, naizgled površnih, nevažnih ali simboličnih do onih najkrupnijih.
Sadašnji rat u Evropi, a povodom Ukrajine, i na njenoj teritoriji ali i na teritoriji Ruske federacije, ogoljeno, do srži, više nego ikada do sada u proteklih sedam ipo decenija, pokazuje i potvrđuje da su SAD, kada je Rusija u pitanju, nastavljač politike Trećeg rajha.
Da „baštine“ njegovu „ideologiju“, viziju, neutoljivu potrebu gospodarenja Evropom, Istočnom Evropom i na prvom mestu Rusijom. I, u tom smislu, Drugi svetski rat za SAD nikad nije bio završen. Bio je to samo privid, da slamanjem Trećeg rajha, jeste.
Štaviše, vodi se na istim geografskim dužinama i širinama, „Vatrena linija“ savremenog fronta proteže se od nordijskog arktičkog vrha Evrope do Cnog mora i, i ovog puta neutralne Turske. I Rusija se, kao što je to bila i za Treći rajh, označava kao primarni i najveći neprijatelj za SAD i EU-NATO medjunarodnu zajednicu.
Oba rajha, i nemački Treći i američki neolineralni, demokratski, u svojoj suštini su totalitarne globalne koncepcije i strategije vladanje svetom koje za svoju preliminarnu i bazičnu premisu imaju slabljenje, iscrpljivanje, razbijanje i, kao svoj krajnji cilj, uništavanje i poništavanje Rusije/Rusoazije, ali gospodarenje sveukupnim njenim bogatstvima i ogromnim resursima.
Do sadašnjeg „rata svetova“ sve ovo rečeno, ova dihotomija Treći rajh – američki rajh bila je prigušena ideološkim hladnoratovskim pokrovom i prekrivena maglom gotovo bezbrojnih lokalnih ratova, vojnih intervencija, državnih udara, specijalnih operacija, indukovanih gradjanskih ratova, političkih atentata isl. koje su SAD od okončanja Drugog svetskog rata izvodile širom sveta, u geopolitičkom rimlendu, prstenastom obodu svetskog hartlenda – Rusoazije.
I dalje je, kao konstanta, na snazi neprikosnoveni ključni klasični geopolitički kredo: ko vlada Hartlendom taj vlada svetom.
Dr Dušan Nikoliš
Naučni savetnik, medjunarodni odnosi
Iz knjige „Putin i Rusija u ratu za mir“
Za Webtribune.rs priredio Vladimir Kršljanin
Najnovije i najvažnije vesti i analize na našem Telegramu – Prijavi se
